Eric von Essen was een veelgevraagd contrabassist in de bloeiende jazzscène van Los Angeles. In 1997 stierf hij veel te jong, maar dankzij de grote hoeveelheid composities van zijn hand leeft zijn muziek nog steeds voort. Als eerbetoon aan deze getalenteerde muzikant/componist organiseerden enkele van zijn beste vrienden een opnamesessie met de stukken van Eric von Essen als leidraad. Op dit eerste volume klinken liefst 17 muzikanten in vijf verschillende bezettingen.
Het trio met pianist Alan Pasqua, bassist Dave Carpenter en drummer Peter Erskine mag de spits afbijten en doet dat meteen bijzonder smaakvol. 'Silvana' is opgebouwd rond een herhalende baslijn die een eenvoudige melodie door een hele reeks vindingrijke akkoorden loodst. Meteen valt de prachtige klank van de drie instrumenten op, die volledig uitgebuit wordt door de subtiele manier van begeleiden. Zowel pianist als bassist exploreren de uitgebreide harmonieën uitvoerig. Het einde wordt heel lang uitgesponnen: op een steeds herhalende baslijn improviseert drummer Erskine driftig, zonder ooit opdringerig te klinken.
'Blues for Carin'' blinkt uit door de geweldige swing, die echter zeer hedendaags klinkt. De compositie komt heel natuurlijk over, ondanks de vele maatwisselingen. Ragfijn speelt Dave Carpenter de perfecte walking, waarop pianist Pasqua uit de bol kan gaan. Aanvankelijk bescheiden op de achtergrond, evolueert Erskine naar een voller spel, hetgeen uitmondt in een drumsolo vol variatie en mooie klanken.
De volgende bezetting bestaat naast piano, bas en drums ook nog uit trompet en gitaar. De ontroerende ballade 'Love Song for Kirsi' is van zulk een schoonheid dat de muzikanten zich beperken tot het spelen van het thema, waardoor de melodie de volle aandacht krijgt. Stacy Rowles blaast op flugelhorn een interessante solo op 'Benny', waarbij ze vooral veel aandacht schenkt aan uiteenlopende fraseringen. Deze hommage aan Benny Golson, volledig in diens stijl gecomponeerd, wordt ook nog gesierd door een knappe bassolo en een loepzuivere gitaarsolo, die vanaf de pick-up de oren doet spitsen.
Alan Broadbent (piano), Putter Smith (bas) en Kendall Kay (drums) openen met een onvervalste mineurblues, getiteld 'Blues Puzzle'. Helaas is de klank, vooral van de contrabas, ditmaal minder akoestisch. Desondanks is het genieten geblazen van de zeer traditionele solo's, waarin clichés tot een vindingrijk geheel worden omgetoverd. 'Nowhere' is van een heel ander kaliber. Met Alan Broadbent in een glansrol is dit beslist de meest pakkende compositie op deze plaat. De warme en lange piano-intro veroorzaakt meteen kippenvel en ook wanneer bas en drums erbij komen, is het verhaal aangrijpend. Broadbent speelt soms impressionistische lijntjes en weet zijn noten dermate precies te plaatsen dat het gewoon...juist klinkt.
'Peacemaker' toont weer een andere zijde van de componist Eric von Essen. Het is een opvallend ruiger nummer, waarin gitarist Nels Cline de melodie, uitvoerig 'bendend', voor zijn rekening neemt. De vier muzikanten, duidelijk in hun element, leven zich ruim 7 minuten lang uit op de aanstekelijke groove.
De laatste groep die op deze cd aantreedt, is een kwartet rond Jeff Gauthier, violist en initiatiefnemer voor deze opname. Na een gitaarintro, aangedikt met verschillende effecten, volgt 'Incomplete Circle', een immer modulerend nummer waarin viool en bas de melodieën vertolken. Nels Cline tokkelt de sfeervolle akoestische gitaarbegeleiding met veel oor voor dynamiek, waarboven de viool gezwind wordt gestreken.
'The Music of Eric von Essen' herbergt talloze stijlen. Dat wordt zeker in de hand gewerkt door de wisselende bezettingen, maar het zijn toch vooral de ijzersterke composities van Eric von Essen die van deze plaat een aanrader maken. Vooral de bijdragen van Dave Carpenter, Peter Erskine, Alan Pasqua en Alan Broadbent spreken tot de verbeelding.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
