Het Studio Brusselprogramma Switch houdt al sinds mensenheugnis de vinger aan de pols van alles wat dansbaar is. Daar kwam enkele jaren geleden een compilatie van die een staalkaart gaf van de grootste actuele danshits en –beloftes. Ondertussen zit Switch al aan nummer 8, en opnieuw geeft het een mooi overzicht van wat op dit moment hot is op de dansvloer.
'Switch 8' trapt af met 2 songs die geen uitleg behoeven voor iedereen die de afgelopen maanden in de buurt van een radiotoestel geweest is: Tiga's elektropopstamper 'You Gonna Want Me' en Soulwax' 'NY Lipps'. Daartussen zit Digitalisms 'Zdarlight', dat de donkere, pomende bassen van Tiga combineert met Soulwax' speelsheid. Het nummer heeft ook die minimal sound die tegenwoordig als een frisse wind door de dancewereld waait. Andere getuigen daarvan zijn het erg naar Villalobos neigende 'Body Language' van M.A.N.D.Y. vs Booka Shade, of Luciano's duistere, borrelende remix van Argy's 'Love Dose'. De sombere sfeer is geen toeval, want ook de rest van cd 1 baadt in zware baslijnen en pompende, onderkoelde beats. Enkel Arsenals 'Switch' en 'Turkish Delight' van Lindstrøm & Prins Thomas zorgen met hun speelse synths nog voor de nodige verlichting. Afsluiter 'Darkness' van technopionier Carl Craig stuurt de luisteraar opnieuw richting donkerste hoeken van de dansvloer.
Gelukkig begint deel 2 van 'Switch 8' opnieuw fris en springerig, met het très retro duo 'Sow Into You' van Roisin Murphy en Les Rythmes Digitales' 'Jacques Your Body'. Ook Chicago's housegod Cajmere mag meedoen: hij maakt van The Juan McLean's hit 'Give Me Every Little Thing' vintage Cajmere: korte, schreeuwerige stemsamples, ingehouden, hortende synths en een eenvoudige maar o zo aanstekelijke 4/4-beat. Het is meteen het begin van een sterk staaltje genre-hopping. The Lotterboy's 'Blazer' is een zeer dansbare mix van rock en funk, terwijl 'Sweat of Your Brow' van Jully Black dan weer geile, stomende house is. En dan gaat het opnieuw richting ijskoude dansvloer, met Oliver Koletzki's 'Der Mückenschwarm' en Adam Beyers 'A Walking Contradiction (Part 1)'. Het eerste mengt de technobeats nog met een vreselijk aanstekelijke, kille synthmelodie, bij Beyer is het traditiegetrouw rauwe, minimalistische en door een hoop percussie gedragen techno. Agoria creëert met 'Les Beaux Jours' dezelfde mysterieuze, onderkoelde stijl, maar lijkt met zijn onderhuids borrelende bleeps eerder op Matthew Johnsons betere werk. En ook afsluiter 'This Fragile Addiction' van Jesse Somfay, voortgestuwd door een intrigerende pianoriedel en dissonnante basklanken, baadt in een groezelige, haast vijandige sfeer.
En met die afsluiter eindigt 'Switch 8' mijlenver van zijn begintpunt, maar dat toont meteen de enorme diversiteit die de compilaties zo boeiend maakt. Het gaat van toegankelijke, bijna poppy househitjes tot abstracte, donkere technodreunen, en alles wat daartussen ligt. Een afwisselende compilatie met als grootste constante de kwaliteit van de nummers; zo moesten er meer zijn.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
