Studio One Records, het platenlabel van de vorig jaar overleden reggaepionier Clement Dodd, kende een creatieve bloeiperiode in de jaren zeventig. De opkomst van de 12"-single als geluidsdrager rond deze tijd betekende dat songs opeens zo'n twee keer zo lang konden worden, wat in de Verenigde Staten beter mixbare versies van nummers opleverde met bijvoorbeeld langere intro's en toegevoegde drumbreaks, maar in Jamaica leidde tot de zogenaamde 'discomix': de originele vocale versie van een song, gevolgd door een dubversie. Studio One was een van de labels die volop experimenteerden met zulke nieuwe mogelijkheden en op deze cd zijn door het Londense Soul Jazz label typerende producties uit die tijd verzameld.
Naast het formaat van releases werd de vernieuwing door Dodd en de zijnen ook gestimuleerd door nieuwe instrumenten als drummachines en synthesizers. In combinatie met de toepassing van dubtechnieken zorgde dit voor een opmerkelijk geluid, niet alleen in nieuwe muziek, maar ook in geraffineerd gerecycleerde oude songs, zowel uit het Studio One verleden als van daarbuiten: ook oude soul- en discotracks werden op soms bijna onherkenbare wijze opnieuw uitgevoerd, daarbij dikwijls gebruik makend van klassieke 'riddims'.
Van een compilatie die aandacht besteedt aan het fenomeen discomix zou je op zich verwachten dat er van alle geselecteerde tracks zowel origineel als dub op staan. De experimenten in de laatste zijn immers juist het leuke ervan. Toch op deze compilatie strikt genomen slechts bij enkele songs die kans gegrepen. Het betreft hier gelukkig wel net een paar hoogtepunten: 'Armagideon Time' van Willie Williams bijvoorbeeld, opgenomen met de Brentford Disco Set, een van de gedaantes van de huisband van Studio One. Dezelfde groep muzikanten ondersteunt Norma White in een ijzersterke reggaeversie van Chic's discoklassieker 'I Want Your Love'. Ook bij deze song is het genieten van de version met gedubte, vervormde vocale snippers over een aanstekelijk riddim. Veel andere songs hebben dan weliswaar geen losse dubversie, maar zijn wel in een lange versie aanwezig, zoals 'Push Push' in de uitvoering van Lloyd & Devon, 'Gates of Zion' door George Dudley, 'Night in Ethiopia' door Jackie Mitoo en 'Love and Understanding' van Sugar Minott. Door de grotere tijdsduur is er ook in deze bijdragen volop ruimte voor gefreakte effecten en krijgen de riddims kans langer op je in te werken en je mee te nemen.
Van enkele songs, zoals onder andere die van Doreen Schaeffer en George Allen, worden hier helaas enkel (korte) originele versies gepresenteerd. De samenstelling is dus niet helemaal conform het concept. De geselecteerde muziek is echter van grote klasse en de songs lopen meestal soepel in elkaar over, waarmee dit desondanks een sterke – en zoals gewoonlijk bij Soul Jazz puik verpakte – compilatie is geworden.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
