Op de cd 'Residence 3' laat het Franse elektronica label Le Maquis een kleine selectie horen van de groepen die ze allemaal in huis heeft. Hoewel de cd eigenlijk een eclectisch overzichtje geeft van artiesten die enkel de woorden elektronica, Frankrijk en Le Marquis gemeen hebben, is het resultaat toch geen heterogeen samenraapsel van inspiratieloze trance. Integendeel, de opeenvolging van de nummers is uitstekend gekozen: hoewel de tracks zonder mixing op de cd staan, waant men zich toch bijna op een dj-set.
'Residence 3' begint heel rustig met het nummer 'London Highs' van Artbleek. De intro is een rhodes-achtige melodie die langzaam uitgebreid wordt met heldere druppelgeluiden, een gitaarmelodie en wat drumwerk. Eens de dwarsfluit begint met een ritmisch tweede thema is alles goed op dreef en is het startschot voor de cd gegeven. Na dit eerder loungeachtige begin wordt meer en meer de weg van de zuivere dance opgegaan. Onderweg passeren er nog een paar breakbeats, hier en daar een interessante sample zoals bijvoorbeeld in 'Star Sprangled Banger' en iets wat op een remix met oude synthesizersamples lijkt. Na zeven nummers is het dan tijd voor authentieke clubtrance: de Spencer Filippson Experience geeft het beste van zich in 'Love is Everywhere' met zware bassen en een weinig geïnspireerde invulling. Deze stijl verdwijnt echter even plots als hij gekomen is. In het volgende nummer 'Il Parlait Pas Français' zijn de bassen weer minder zwaar en is er opnieuw meer ritmische rijkdom en sample-variatie te bespeuren. Plots komt dan uit het niets een echt pareltje tevoorschijn: 'Galaxy One' van Waltz Street. Beginnend met een accordeon en met een boeiende opbouw met stem, drum en oude elektronica, is dit nummer wel hét beste visitekaartje dat op deze cd gepresenteerd wordt. Twee nummers verder mag Waltz Street nog eens een nummertje opvoeren en ook hier stellen ze niet teleur met weeral een intrigerende mix van akoestiek en elektronica.
Een overzicht van het Le Maquis-label geeft deze cd wel, maar het is nogal spijtig dat er vanaf de tweede luisterbeurt toch al bepaalde nummers eentonig beginnen te klinken. De aanschaf van een cd van die artiesten die wel tot de verbeelding blijven spreken kan hier een oplossing bieden. Dat laatste is waarschijnlijk ook de eigenlijke bedoeling van deze cd.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
