Dit is een schijfje vol vette dansnummers en foute klanken. De tien Braziliaanse funkateers op deze plaat namen deze liedjes op eind jaren '70 en in de jaren '80. Deze plaat staat dus garant voor walgelijke synthesizerklanken waarmee vrolijk geëxperimenteerd wordt (al dan niet geslaagd). De extreem dansbare grooves en solo's uit exotische instrumenten als de marimba sluiten naadloos aan bij de hedendaagse lounge/clubcultuur. 'Nova Ipanema' is dus voer voor de "nieuwe" retrohype. De vijftien fusionnummers op de verzamelaar zijn voorbeelden geweest voor de huidige generatie Nu Jazzers, zoals bvb. Jazzanova, en producers van zogenaamde Brazilectro.
Opa geeft met 'Goldenwings' een fijn staaltje elektrische jazzfusion die stoelt op foute synthesizerprobeersels à la Herbie Hancock. Percussionist Airto Moreira bezorgt het nummer een extra drive en geeft een bonte solo die niet zozeer uitblinkt in ritmische hoogstandjes, maar wel in fleurigheid. Drummer Fattoruso begint sober, maar drijft na een zachte solo van het rhodesorgel het trio naar een climax met felle roffels en drukke fill-ins. Cal Tjader speelt in 'Amazonas' een eerder simplistische marimbamelodie over een loungy akkoordenreeks van de rhodes. George Duke tovert uit zijn mini-moog een knappe solo vol verrassende klanken waarmee hij het thema sporadisch bijkleurt. 'Nanã' van Raul de Souza krijgt zijn kracht van een trillende, krachtige trombonerif. J.J. Johnson schreef de blaasarrangementen van het nummer wat staat voor bruisende kwaliteit. De groep speelt lekker dansbare fusion met een funky Jack DeJohnette op de drums. Een latin-pianopartijtje en speelse percussie geven 'Nanã' een leuk sambakantje. 'Madalena' van Mark Murphy is een mooi voorbeeld van hoe het hout kan lopen. De vocalist laat zich inspireren door de sentimentele soul van grote namen als Marvin Gaye. Een latin-ritme in de piano wordt brutaal verkracht door een lelijke, zeemzoete basklank die samen met de rest van de groep van het ene cliché in het andere valt. Pianist Bertrami levert met zijn zurzweilsynth een even lelijke klank als de naam van het ding laat vermoeden. Claudio Roditi probeert met een emotionele flugelhoornsolo de meubelen te redden, tevergeefs.
Deze compilatie met pompende Braziliaanse fusion, loungy jazz en gespannen funk zal zijn nut bewijzen op menig feestje. Niet elke artiest mag een zelfde creatieve waarde toegekend worden, maar dat is zelden het geval op zulke verzamelaars.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
