'No Noise' belooft deze compilatie en met uitzondering van de eerste twee tracks is dat nog niet zo gelogen. De meeste bijdrages op deze verzamelaar op het Japanse 'Even Stilte'-label neigen eerder naar het ijlere geluidsexperiment.
Niettemin is het onmiddelijk onzacht opschrikken wanneer Dustbreeders & Junko het album openen. De frontale, weinig subtiele aanpak van hysterisch vrouwelijk gekrijs van Junko en snerpende noise zorgt voor een heus schrikeffect. Extreem, maar ook een beetje vrijblijvend en al snel nogal saai. Wanneer Guilty Connector vervolgens zijn duivels ontbindt is het wel even schrap zetten. Onaangekondigd barst een vloedgolf van breedlagige noisedreunen los die in al hun heftigheid doordeinen op een snelle, ritmische cadans. Grotesk in zijn kracht en subliem in geluidssamenstelling dendert dit enkele minuten door om dan even abrupt als het is begonnen te stoppen en waarna enkel nog nasmeulend gesis is te horen. De bijdrage van het Argentijnse Reynols is - zelfs op een noisecompilatie - als vreemd te bestempelen. De track opent met een slordig, strompelend ritme van distortionbas en drums waarover een enorm zeurderige stem zit te lallen. Net wanneer verveling dreigt toe te slaan, doemen knappe zweverige klanken op en begint de track te beklijven. Sky Burial beschikt wel over een knap opgepoetste klank. De darkambient die met zowel knappe, donkere, digitale klanken als met een lichtere toets wordt geproduceerd zorgt voor een Lustmord-achtig doemsfeertje. Abstracter zijn de bijdrages van Phroq en Birchville Cat Motel. De laatste laat golven van verschillende ruispartikelklanken tegen mekaar opbotsen, terwijl Phroq het elektro-akoestische genre opzoekt met een nogal digitaal aanvoelend klankenpallet. Dave Philips' bijdrage bestaat uit bijna-stilte met enkel in het puntje van de staart een stukje noisevenijn. Rudolf Eb.er (Runzelstirn & Gurgelstock) presenteert een nogal wringend stukje met een beperkt aantal samples maar overtuigt niet. Alsof iemand zijn nieuwe muzieksoftware aan het uittesten is. Tabata, in een vorig leven nog gitarist bij Zeni Geva, kiest voor vrij ingehouden kraakdreunen die gaandeweg wat aan intensiteit toenemen. De afsluiter van deze compilatie is intrigerend. De titel van de track 'Yamanokami Tunel' doet vermoeden dat Kyoshi Mizutani met zijn opnameapparatuur een ommetje in een tunnel is gaan maken: meer dan wat achtergrondruis, voetstappen en sobere field recordings waarvan de geluidsbron moeilijk te achterhalen is, zijn voldoende om de nieuwsgierigheid van de luisteraar te prikkelen én vast te houden.
Niet alle tracks zijn geslaagd, maar globaal bekeken is 'No Noise' een aangename compilatie die dankzij de vele uitstapjes naar de randgebieden van het noisegenre niet enkel kost is voor noisefans van het eerste uur. De bijdrages worden bovendien vrij kort gehouden zodat het uithoudingsvermogen van de luisteraar nergens zwaar op de proef wordt gesteld.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
