Microsolutions To Megaproblems, het elektronische sublabel van het gerespecteerde Soul Jazz Records, bestaat twee jaar en om dat te vieren werd onlangs de verzamelaar 'Microsolutions #1' uitgebracht. Naast enkele nieuwe tracks bevat het bijna 80 minuten durende album vooral nummers die in een of andere vorm al uitgebracht werden op 12", hetgeen doet vermoeden dat deze plaat opgevat werd als een soort bloemlezing, gericht op de fans van het label die niet meteen staan te springen om een klein fortuin te spenderen aan vinyl-singles. Ondanks het feit dat Soul Jazz Records diep in de Engelse muziekscène geworteld is, staan er op 'Microsolutions #1' - naast lokale jongens als Rekid, Secundo en A.Greenman - opvallend veel Amerikaanse artiesten, met Kid 606, Kid Klayton en Daedalus als meest bekende namen. Ondanks de geografische verschillen klinkt er doorheen een flinke portie van het songmateriaal eenzelfde, ijle, bijna dubachtige sfeer.
Het begint allemaal bij Kid Klayton, die de cd opent met het hypnotisch zweverige 'Humbaba' en wat later in de houseachtige track 'Enkidu' opnieuw de typische tapedelays laat domineren. Kid 606 doet iets gelijkaardigs met zijn twee bijdragen, 'Batmen' en 'Banana Peel', als ook hij zwaar echoënde synths en percussieëlementen combineert met een stevig stompende beat en schelle synthakkoorden in tegenritme. Ook Rekid's loodzware, ietwat experimentelere 'Tranzit' en Tim Exile's zomerse 'Body Ginger' verkennen hetzelfde elektropsychedelische universum. In 'We Got It 303 (Live Acid Edit)' legt Secundo de nadruk op een eenvoudige elektrobeat, vrolijk stuiterende vocale microsamples en een acidachtige (lees: zwaar gefilterde) baslijn. Ook hier echter baadt het geheel in een zwaar beneveld sfeertje. A.Greenman zorgt op het gepaste moment voor wat afwisseling als hij achtereenvolgens 'Discoètheque' en 'Sunday Kind of Love' door de luidsprekers jaagt. Daar waar hij eerst een zwoele, traag opbouwende clubhit met subtiele 'frenchtouch' presenteert, kiest hij de tweede maal resoluut voor het oldskool housegevoel, dit wil zeggen een repetitieve, traag pompende 4/4-beat en dito baslijn met een melancholisch galmende gitaarmelodie als voornaamste aandachtstrekker. Sutekh's 'four to the floor'-werk is beduidend droger, maar niettemin onderhoudend door zijn continu evoluerend karakter, speelse samples en springerige percussieaccenten. Daedalus' herwerking van 'Sunkissed' (Hu Vibrational) is vervolgens een wat lauwe hutsepot van alle voorgaande stijlen. De Corker/Convoy-remix van 'Friends & Gardens' van diezelfde formatie kan daarentegen wel boeien. Terwijl een traag hobbelende beat aanzet tot voorzichtig heupwiegen, roept een fijn akoestisch gitaartje een relaxed westernsfeertje op. Een desolaat galmende elektrische sologitaar vervolmaakt het sfeervolle plaatje. En toch zijn het de Telefon Tel Aviv- en Smyglyssna-bewerkingen van respectievelijk 'BBQ Plate' en 'On Bellflower' van de Amerikaanse act Ammoncontact die pas echt indruk maken. Daar waar het bij de laatstgenoemde track nog vooral draait om de moddervette instrumentale hiphopbeat, is het eerstgenoemde een schoolvoorbeeld van elektronisch songschrijven. Wat begint als een breekbaar pareltje van clicks en bleeps, melancholische pianotoetsen, met elkaar verweven ijle fluittonen, synthmelodietjes en spacy dubdelays, krijgt langzaamaan meer drive door opbouwende percussielagen, om uiteindelijk, bij het invallen van de zoemende baslijn, uit te monden in een wervelende, Ozric Tentacles-achtige, psychedelische danstrack.
Op enkele geslaagde remixen na brengt 'Microsolutions #1' eigenlijk weinig nieuws. Een mix van elektronische stijlen en artiesten met evenveel eigen accenten, die evenwel stuk voor stuk lopen te dollen met effecten en andere (vintage-klinkende) studio-apparatuur, dat is kort samengevat hetgeen men hier meer dan een uur lang voorgeschoteld krijgt. Voor sommigen is dit bewust minimale 'retrogeluid' het absolute toppunt van wat de elektronische muziekwereld vandaag te bieden heeft, voor vele anderen zal deze deze cd eerder thuishoren onder de categorie 'eentonig, emotieloos en volkomen passé'. Bij de platenboer gaan luisteren en zelf oordelen is dus aangewezen.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
