In Frankfurt kwam begin jaren '90 het nu roemruchte Force Inc label op, dat vanuit een fel antifascistische invalshoek zowel stevige als experimentele techno op de markt bracht. Tegen het eind van hetzelfde decennium werd besloten de horizon nog een stukje te verbreden naar dansvloergericht materiaal in de grijze zone tussen techno en house. Het middel: sublabel Force Tracks, dat zich voor de tweede keer met een 'Digital Disco'-verzamelaar presenteert. Hiervoor zijn, net als voor het eerste deel, niet alleen artiesten uit de eigen stal gekozen, maar ook gelijkgestemde zielen van andere komaf.
Force Tracks kan inmiddels tevens gezien worden als deel van een jonge stroming in de hedendaagse Duitse technocultuur die ook Keulen en Berlijn als brandpunten kent. Die stroming wordt gekenmerkt door doelbewuste pogingen om zonder verlies van de eigen identiteit een geluid met heus pop-appeal neer te zetten. Een lovenswaardig initiatief, want de hedendaagse popmuziek kan te allen tijde wel wat frisse geluiden gebruiken. Maar ook een riskante onderneming: de grens tussen geslaagde pogingen en heel erg mislukte is soms flinterdun. Het hoge woord moet eruit: op deze verzamelaar bevinden zich te veel tracks die neigen naar de tweede categorie. Meteen in de opener, een standaard housetrack van Dub Taylor met vrouwelijke zang van bedenkelijk niveau, wordt het de luisteraar moeilijk gemaakt originaliteit te ontwaren. De Moonbootica remix van Luomo's mijlpaal-in-het-genre 'Tessio' is vervolgens beter uit te zitten, maar tamelijk overbodig, want de ingetogen klasse van het origineel verdwijnt zonder dat er interessante elementen voor terugkeren. De teistering door pijnlijk kitscherige vocalen keert daarna echter dubbelhard terug in D:Exter's 'Things have changed', in de Adjuster remix. In het beste geval met een vleug ironie ingezet, maar zelfs dan niet te verteren. Wat volgt is voornamelijk degelijk geproduceerde, maar artistiek nauwelijks interessante discohouse. Er moet tot de negende titel gewacht worden op een verrassing: de tot dan regerende vierkwartsmaat maakt midden in 'Everybody' van Science 2102 soepel plaats voor een prettig 6/8-ritme. De track wordt helaas teveel ontsierd door goedkope strings om als geheel te kunnen charmeren.
Pas bij de op een na laatste track kunnen de samengeknepen billen voor het eerst ontspannen: De Zweedse veteraan Hakan Lidbo zorgt als Data 80 voor een smakelijke, radicale verbouwing van de titeltrack van Akufen's debuutalbum 'My way' en laat daarmee zien hoe er met het 'Digital Disco'-concept wel degelijk een aardige verzamelaar gecompileerd had kunnen worden: een gebroken italo-beat, vette analoge bas, synthriffs en het lijzige stemgeluid met knipoog van Akufen zelf: "I wanna do it myyyy waaaaay........" Rake woorden: zó vermeng je eigenzinnigheid en humor tot pop. Force Inc-oudgediende Ian Pooley mag vervolgens nog het slotsalvo lossen met een track die maar onder het kopje deugdelijk dansvloermateriaal geschaard moet worden. De conclusie moge duidelijk zijn: clubgangers in voorbereiding op hun zaterdagavond hebben hier een prima cd aan.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
