Dj Heather is niet meteen een naam die bij het grote publiek onmiddellijk een belletje doet rinkelen. Toch kreeg deze Amerikaanse een goed jaar geleden een vaste stek achter de draaitafels van de vermaarde Londense club Fabric. In het housemilieu wordt Heather dan ook regelmatig genoemd als 'Chicago's best bewaarde geheim'. Ze begon haar carrière oorspronkelijk als hiphop-dj, maar kwam door haar baan als inkoper voor de beruchte platenzaak Gramaphone Records al snel ook in contact met - toen nog prille - housemuziek. In het spoor van klinkende namen als Derrick Carter, Dj Sneak en Mark Farina schuimde ze vervolgens jarenlang het internationale discothekencircuit af om langzaam maar zeker uit te groeien tot een van de meest gevraagde Amerikaanse dj's. Met haar typische mix van Chicago-house en warme 'disco-techno' en producties op labels als Aroma, 20:20 Visions en Seasons wist Dj Heather aldus een solide reputatie op te bouwen. De mensen van Fabric gaven haar in 2003 dan ook volkomen terecht een felbegeerde, permanente plaats in hun 'line-up', hetgeen nu resulteert in een eerste mixplaat voor het gelijknamige label.
De plaat moet in de eerste plaats een afspiegeling zijn van haar fel gesmaakte sets in Fabric, iets wat Dj Heather er duidelijk toe aanzet er geen gras over te laten groeien. 'Fabric 21' opent dus zonder al te veel poespas met een droge, strakke 4/4-beat. In kenmerkende deephousestijl krijgt deze vervolgens elke acht maten een laagje melodie of percussie extra mee. Onhoorbaar zacht glijden op die manier drie minutieus gelaagde 'opwarmers' binnen. Er wordt bovendien volop gespeeld met filters en lome, zweverige geluidseffecten, iets wat het tripperige gevoel alleen maar versterkt. Wanneer Mario Fabriano's opzwepende 'Release' voorbijkomt, is men dus al ruim een kwartier ver in de mix. 'Jump To The Funk' van Mr. Hall Lee kondigt vervolgens iets strakker pompwerk aan. De beats blijven onveranderd aan een volwassen 120 bpm stampen, maar door iets eenvoudigere, meer rechttoe rechtaan danstracks te selecteren drijft Dj Heather behoedzaam de sfeer naar een hoogtepunt. 'Just Like Heaven' van onze landgenoot Olivier Desmet en 'Bumpin The BQE' van 2 Utes zijn lustig groovende tracks die weinig houseliefhebbers koud kunnen laten. Ook het werk van Kaskade, Mike Delgado en Justin Martin mag er wezen. Subtiele discostrijkers, funky baslijnen en gitaarriedels worden fijn afgewisseld met dromerige synthscheuten en opzwepende vocale samples. Met 'Puffin Stuff' van C Pen en 'Acid Jack' van Maxx Renn smokkelt Dj Heather een vleugje 'house van de oude school' binnen, zonder het geheel evenwel gedateerd te laten klinken. Naar het einde toe komt het accent opnieuw te liggen op percussiegedreven tracks. De filters gaan weer vlot open en dicht en een sectie gesamplede blazers zorgen ervoor dat de plaat eindigt zoals ze begon: diep, warm en met een licht zuiderse ondertoon.
Dj Heather bewijst met haar 'Fabric'-cd dat ze niet moet onderdoen voor haar mannelijke (en onterecht vaak veel bekendere) housecollega's. Achttien op zichzelf sterke nummers selecteren en ze ook nog eens rimpelloos aan elkaar breien tot een lange trip, het is niet iedereen gegeven. Dit schijfje is dus een degelijke plaat, maar door het ontbreken van grote (lees: commerciële) hits niet echt iets voor de doorsnee muziekliefhebber. Ideaal als opwarmer voor een avondje 'clubben' of een hete soundtrack bij een zomers zwoel tuinfeest. Wel even de buren verwittigen, want de kans dat deze cd zachtjes op de achtergrond blijft spelen is miniem.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
