Wie gelooft dat Spanje één is, slaat de bal wel even mis. Basken en Catalanen gedragen zich vaak als water en vuur. Het wordt ongepast geacht de flamenco uit Andalusië met de Keltisch geïnspireerde muziek uit Galicië te vereenzelvigen terwijl de Catalaanse hoofdstad Barcelona een melting pot bevat van hiphop, reggae en traditionals. Ondanks grote culturele verschillen, houdt het land de gelederen nog steeds gesloten. Vandaar de idee om een Putumayo-verzamelaar over heel Spanje te maken, eentje die diversiteit hoog draagt maar opmerkelijk genoeg toch ook vrij homogeen overkomt.
Zoals vaak het geval is bij Putumayo, knipoogt deze cd enigszins naar hedendaagse, jonge artiesten maar ligt de klemtoon voornamelijk op oude waarden en tradities. Zo opent de 'Catalaanse Elvis' Peret met zijn typische rumba-flamencostijl en klassieke stem, maar laat hij ook de ruimte voor een modern solerende, elektrische Santana-gitaar. Calima, het nieuw muzikaal kindje van Juanlu 'El Canijo' (Ojos de Brujo) combineert reggae en soul met flamenco en Spaanse trompetjes in een uptempo 'Lunita'. Zo zwalpt heel deze cd heen en weer tussen gevarieerde muziek die wel helemaal Spaans klinkt, maar invloeden van buitenaf niet uitsluit. Liefdeslied 'Corren' is ontstaan uit een samenwerking tussen de enorm populaire Catalaanse rockband Gossos en de Barcelonese sterartiest Dani Macaco en dat maakt deze song uiterst geschikt om duizenden onschuldige tienerhartjes te beroeren. Toch klinkt deze song niet anders dan een modern boysband-reggaenummer en dat is een beetje het gebrek van heel deze verzamelplaat. Nooit lijkt 'Espana' echt de culturele ziel van zijn volk te raken doordat modernisme de heerlijk traditionele Spaanse klanken dreigt te verdringen. Enkel 'San Martin, Azken Larossa' van de Baskische troubadour Xabier Lete, een rasechte ballade, lijkt daardoor echt uit het hart te komen.
Het is geen eenvoudige opdracht om diversiteit onder één vlag te scharen, dat is duidelijk. 'Putumayo Espana', dat een deel van zijn opbrengst aan Oxfam overdraagt, lijkt daardoor niet diep genoeg te graven in de werkelijke culturele rijkdom van deze natie, maar biedt gewoon een erg vrolijk en zomers allegaartje aan. Niet dat dit zo verkeerd is, want sfeer en gevoel zitten helemaal juist en een hoes die gecompileerd is uit typisch Spaanse objecten (Sagrada Familia, palmboom, tapa's, ...) kondigt deze verscheidenheid natuurlijk aan. Maar het had anders gekund.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
