Begin dit jaar bracht het jonge Brusselse label Umbrelladelika een eerste verzamelcd uit. Naast een bijdrage van oprichter Harry Poppins staan er op de plaat een 16-tal (Benelux)artiesten te beluisteren die allen in de alternatieve 'elektronische' muziekvijver vissen. Denk aan de indietronica van Planet Mu, Rehplex of zelfs Warp, maar dan met een onstuitbaar, jeugdig enthousiasme en zelfrelativerende humor.
De muziek op 'Drops' boutweg categoriseren als intelligent dance music (kortweg IDM) is dan ook afbreuk doen aan de diversiteit van artiesten die gedurende meer dan 1 uur de revue passeren. Van de onbehaaglijk dissonante elektrische harpintro van Roach Bugincan over de stuiterreggae van O For Odetta tot de balkanstep van Tep, telkens wordt een speelse invalshoek gekozen om aan de slag te gaan met de typische verknipte beats, digitale artefactgeluiden en vaak onderkoelde synthesizergeluiden. De vocale tracks van Thiaz Itch (The Gardener's Lament'), Wevie Stonder ('Lady's Leg Licked'), 'Tidy Kid ('Angehüpft') en Two Girls, One Cup ('Ride The Red Wave') gaan nog een stukje verder en klinken alsof twee cabaretiers, een postrock- en een metalband opgesloten werden in een studio met enkel afgeleefde opnameapparatuur, dito (speelgoed)instrumenten en een hoop geestesverruimende middelen. Hekkensluiter Asger Baden ('Hang Ten') is puur singer-songwritermateriaal en heeft nauwelijks nog iets met elektronica te maken.
Egon Fisk, Baby Kruger en Harry Poppins grossieren dan weer meer 'volgens de oude stijl' in ijle, desolate synthmelodieën en minutieus gefileerde microbeats. HosmOz ('Karmen') en Cnuff.L ('Vast Forai') brengen op hun beurt een knappe ode aan de klassieke hyperkinetische mitrailleurbeats van peetvader Aphex Twin. Ook Enock Krapowski overtuigt met zijn stukje stuiterfunk. Toch zijn het Th'Idiot met 'My New Synth' (een vrolijke, dansbare verwijzing naar Squarepusher), Filaria met 'Spare Part (Nothing Left)' (wondermooie elektrotriphop) en Ucture met 'Desperate Hole Life' (elfentrance met zwemen Boards Of Canada) die het meeste indruk maken.
Al bij al heeft Umbrelladelika zich met 'Drops' een redelijk indrukwekkend schijfje bijeen gecompileerd. De grenzen van de indietronica worden vakkundig opengetrokken en de geluidskwaliteit kan de vergelijking doorstaan met de grote jongens (iets wat bij een klein, onafhankelijk label in dit genre al eens kan tegenvallen). Bovendien wil Umbrelladelika geen MP3-versies van zijn muziek aanbieden, enkel cd's en vinylexemplaren, iets wat op zich bewonderenswaardig is. Dit versterkt echter de vraag of en hoe dit label zal kunnen overleven in de huidige downloadcultuur met muziek die men in se al eerder heeft gehoord. Afwachten dus wat de volgende release brengt ...
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
