Na tien vinyl releases maakt het Rotterdamse Clone Records zijn 'Classic Cuts'-serie beschikbaar voor het grote publiek via een eerste compilatie op cd. 'Clone Classic Cuts' bevat een schat aan in de vergetelheid geraakte electro-, (italo)disco- en houseklassiekers die qua sfeer en impact veel hedendaagse klonen moeiteloos achter zich laten.
Vooral de eerste helft van het eerste schijfje wordt de luisteraar overweldigd door de haast naïeve, pure elektronische schoonheid van een tijdperk waarin muziek gemaakt werd met studioapparaten die minder chips bevatten dan de meeste hedendaagse elektrische tandenborstels. Daar waar smaakmaker 'Put Your Pants On' van Jackson Jones uit 1980 door het gebruik van het obligate funky slaggitaartje nog dicht aanleunt bij pure dansvloerdisco, klinkt 'Slow Flight' van Trophy al heel wat meer elektronisch en hoekiger. Oppenheimer Analysis' 'The Devil's Dancer' bestaat uit dezelfde basiselementen van baslijn, oersynthesizer en droge drumbeat, maar doet door het ontbreken van echte instrumenten en de klagende zanglijnen erg Duits en new wave-achtig aan. Met het hedonistische 'Single Girl' van Knight Action (1984) is de transformatie compleet en schalt er één van de eerste Chicagohouseplaten door de speakers. Uit hetzelfde jaar, maar dan uit Italië, geldt 'Bodyheat' van Fockewulf 190 als Italodisco in zijn puurste vorm: ijle synths over een strakke drumcomputerbeat, opgevrolijkt met een kinderlijk saxrefreintje en flarden gebroken engels.
Het feest breekt echter pas echt los met 'I'm House' van The Elect. Meer dan een pompende 808-beat, een vervaarlijk brommende baslijn, een hypnotisch staccato synthriedeltje en een proto-rapper heeft deze track niet nodig om een zweterige clubsfeer op te roepen. Het haast ontroerende 'Magical Body' van Los Angeles TF is even feestelijk, maar neigt weer meer naar iets lichtvoetigere Italodisco, terwijl 'I'm Free' van Tyree met zijn pruttelende 303-baslijn de eerste sporen van de latere acidhouse in zich draagt. Ook Robert Owens & Finger Inc ('Im Strong'), Mike Dunn ('Set Me Free' en 'So Let It Be House') en Rodney baker ('House Girl') bekwamen zich daarop in het donkere, hypnotische spel met filters en psychedelische effecten dat het macho housegeluid aan het einde van de jaren '80 kenmerkte. Gay Cat Park illustreert tot slot met 'I'm A Vocoder' dat ook in Italië rond die tijd de filterbaslijn van de legendarische 303-bassynth bijzonder populair was geworden.
Ook de tweede, door Dj Serge overigens feilloos aan elkaar gemixte limited edition promo-cd, is een geschiedenisles in proto-dance met naast heel wat tracks van de eerste cd nog een handvol klassiekers uit dezelfde jaren tachtig die Clone de voorbije jaren op vinyl heruitbracht. Het label doet met deze compilatie dan ook wat we ondertussen van deze Nederlanders gewoon zijn: kwaliteitsvolle, moeilijk te vinden (lees: onbetaalbare) cultplaten beschikbaar maken voor een breed publiek. Dank u, Clone!
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
