Putumayo gaat opnieuw op café. Ditmaal is gekozen voor het land van Havana's, rum en mojito's: Cuba. De rijke muzikale traditie van deze unieke natie is al langer door de wereld ontdekt (getuige ondermeer Buena Vista Social Club). Toch wijkt de akoestische muziek van de straat en in de kroeg, waar bolero's en sones weerklinken enigszins af van de alom gekende ambiancevariant. Een intieme gelegenheid maakt wel plaats voor uitbundige feestvreugde wanneer de rum rijkelijk door de aderen begint te vloeien, maar een vrij intense en introverte Caraïbische eigenheid blijft toch mooi overeind. Het is juist dat facet dat deze verzamelaar voor een klein stukje ontsluiert.
Deze cd weerspiegelt perfect typische muziek voor streken waar de middagzon houdt van temperaturen boven de 40°C. Cubaanse muziek bevat een gezapigheid, een stroperigheid en een tegelijk strak als loom karakter dat zijn gelijke nauwelijks kent. Zo bevat de klassieker 'Lágrimas Negras' van de uit pensioen teruggekeerde Ignacio 'Mazacote' Carrillo tegelijkertijd de authentieke samenzang en het zomerzacht solospel op de Spaanse gitaar, als de gebalde percussie en de strakke baslijn van zijn guaracharitme. Dat onder al deze tropische geneugten al eens een grote onrust schuilgaat, zou haast vergeten worden. Toch is een song als 'Ay, Mi Vidita' van Pedro Luis Ferrer een regelrechte aanklacht tegen het politiek bewind en als protestsong in Cuba zelfs verboden. Gelukkig is deze cd echter vooral liefdevol ingesteld. De typische Bolero 'Escándalo', een trage en romantische ballade van Armando Garzón met heerlijke wasbord- en maraca-ritmiek, is een pure weerspiegeling van verliefde zielen. Warme mannenstemmen die met al even warme akoestische gitaarklanken wedijveren in German Obregóns 'Pincel Campesino', eindeloos rollende bossa novaritmen in 'Morenita' (La Orquesta Mágica de la Cabana) of zelfs de moderne parlando in het afsluitende 'Fue Una de Mambo' van Kelvis Ochoa (die viool!) getuigen van een eindeloze zorgeloosheid. Een groot vakantiegevoel is dan ook inherent aan deze verzamelaar.
'Café Cubano' werpt een zonnig licht op weer een nieuw aangesneden Putumayo-onderwerp. Er bestond al wel een 'Cuba' verzamelaar met de meer populaire bands, maar dit plaatje wijkt daar toch netjes van af. Gezapigheid en dansbaarheid vieren op deze cd, die heerlijk consistent overkomt, hoogtij. Hoewel gewag wordt gemaakt van veel 'nieuw talent', klinkt alles erg authentiek en traditioneel. Dit is dan ook weer een Putumayo-verzamelaar om van te smullen.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
