Deze verzamelaar representeert een erg lovenswaardig initiatief. Bypass is een project om jong talent over heel België een steun in de rug te geven. Vanuit elke provincie is een vertegenwoordiger gekozen die op deze plaat een nummertje ten beste mag geven. Dankzij een begeleidende tournee zijn van de eerste Bypass verzamelaar zo'n 5000 exemplaren over de toonbank gegaan, wat zeker het gewicht van het initiatief aangeeft. Zo overbrugt ook 'Bypass²' op een lovenswaardige manier de taal- en cultuurgrens en de (te) grote kloof die doorheen België loopt. Dat veel groepen op deze plaat nog in wat wankele kinderschoenen staan (wat zowel tekstueel als muzikaal opvalt), kan omwille van dit project dus gerust door de vingers gezien worden.
De plaat opent met een kalm poprocknummertje van het Luxemburgse Make-Believe. Een eerlijk rechtlijnige songstructuur en enkele voorzichtige strijkertoetsen geven een oprecht, maar niet al te opvallend nummer weer. Misschien een beetje spijtig van het vuile Engelse accent van zanger Gérald Lambert en van het feit dat deze laatste ook stichter is van het Bypass project en zo, door zijn band naar voren te schuiven, andere Luxemburgse bands een beetje opzij schuift. Maar het nummer zelf is zeker niet mis. Over het algemeen kenmerkt deze verzamelaar zich door veel rustige en voorspelbare poprock nummers die nooit echt ophefmakend of zwaar verrassend uit de hoek komen. Opvallend is vooral hoe de onvolwassenheid van vele bands zich manifesteert in de vrouwelijke vocalen die zowat telkens falen om kracht te zetten in de stevigere partijen. Door de stem te veel vooraan in de hoge keelholte te plaatsen, komt hun zang vaak schel en geforceerd over. Zo zijn bijdragen van Crystal Slink (West Vlaanderen), Bipolares (Oost Vlaanderen) of Café Soluble (Limburg) nogal een vette knipoog naar de oude Anouk muziek. Verder valt het op hoe veel bands nogal een gelijkgestemd geluid nastreven, maar dat laatste kan ook te wijten zijn aan de actieve inbreng van (musical director) Jérôme Heiderscheidt die telkens een eigen accent van keyboard, gitaar of programmering toevoegt. Dat neemt niet weg dat er enkele parels van bijdragen op deze verzamelaar staan. Zo mag de Double F. Crew gerust geprezen worden voor zijn leuke Franstalig gescande pop met samples en scratches. Hoewel het nummer nog sterker zou overkomen mits een iets explicietere muzikale inhoud, is de combinatie van gitaarpop en elektronische hiphop toch origineel voor een Vlaams oor. Verder doet ook Amoebe fijne dingen in zijn steviger, opbouwend Nederlandstalig rocknummer 'Mooie Benen'. Naast een pluim voor de titel, zorgt de warme stem van Cedric Lemaire voor enkele leuke toetsen in de verder mooi instrumentaal gekaderde (maar rommelig opgenomen) song. Tenslotte mag ook San Remo uit Namen een bank vooruit, dankzij zijn subtiele combinatie van voorgeprogrammeerde triphop en fluweelzacht gitaarwerk waar de fluisterende stem van Frédéric Adant zich mooi tussenwringt. Zonder de (ietwat overbodige) openbarende gitaren in het refrein zou San Remo gerust vergeleken kunnen worden met een mannelijke Lali Puna.
Opkomende groepen ondersteunen is sowieso een fantastische doelstelling. Hoewel bij het beluisteren van 'Bypass²' het gevoel ontstaat dat een aantal provincies allicht een meer kwalitatieve vertegenwoordiging zouden kunnen krijgen, is het muzikale geheel wel interessant. Laat deze verzamelaar daarom niet direct de meest aangename luisterplaat zijn, maar een instrument voor freaks, organisatoren, ... om te voelen dat er nog wel degelijk beweging is in het muzikale landschap in België. Hallelujah!
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
