Het Utrechtse Beluga Recordings, in 2003 oorspronkelijk opgericht door Simon Sixsmith en Stevie D om eigen werk uit te brengen, lijkt stilaan uit te groeien tot een volwassen label. Electric Puha's goed ontvangen debuutplaat ('Sisters in Paradise') is nog geen jaar uit en daar zijn de enthousiaste Beluga-jongens al met een eerste verzamelaar. 'Blue4ColdRed4Warm' is geen retrospectie, wel een voorproefje van de verschillende artiestenalbums die het label de komende maanden op de wereld zal loslaten. En dat zijn er blijkbaar heel wat, want Beluga Recordings brengt niet minder dan 17 gelijkgestemde elektronische projecten samen. De meeste zijn afkomstig uit Nederland, maar ook enkele nieuwe acts uit Denemarken, Engeland en de Verenigde Staten maken hun opwachting.
Nederlander Igmar Pauli opent de dans bijzonder zwierig met 'Commodore Comanders', een kurkdroog stukje retro-electro van het soort dat al een poos weer helemaal in is. Een vijftal minuten funky 'bitcrushen' later is het de beurt aan labeleigenaar Sixsmith om zijn nieuwste muzikale alter-ego Black Gold 360 voor te stellen. Met een minimale, Squarepusher-achtige track, opgebouwd rond schaarse synthakkoorden en gecontroleerd ratelende bleeps en breakbeats levert deze een veelbelovend visitekaartje af. Na een kort intermezzo, gaat Cousin Lou (oftewel die andere labelbaas Stevie D) de loungetoer op met 'My Perfect Breakfast'. Licht verteerbaar en catchy, maar spijtig genoeg ook niet veel meer dan dat. Parker's 'Da Bomb' draagt een zweem van Plastikman's dubby techno in zich, maar klinkt - ondanks de leuke, bewust slordige scratches - net als het daaropvolgende 'Clear Eyes' van Electric Puha net iets te gelikt om echt een overdonderende indruk achter te laten.
De trashy postpunkelectro van de Deen Ex PMX duwt de plaat op dat moment gelukkig een iets minder steriele richting uit. Het tempo gaat even de hoogte in en de songs krijgen iets meer karakter. Het mysterieuze '5 Lines' van het Cheese Detective Agency doet zo voor een eerste maal echt de oren spitsen. Duistere, gesproken vocalen geserveerd op een bedje van ijzige synths, diepzoemende bassen en springerige drums. Engelsman Stickboy zet een bijna even hypnotisch sfeertje neer op 'Richmanshi', maar dan met een licht ironische bijklank. Dr Perception's sfeervolle 'Dust Of Centuries' knipoogt vervolgens knap naar het elektronische Detroit van begin jaren '90, waarna Nulov opnieuw de dansvloer mag bedienen met het door Daft Punk geïnspireerde techhousenummertje 'Deja'.
Na een intrigerende soundscape van Basnie ('Tango Para No Bailar'), volgt een opmerkelijk kleinood van Version City. Mike Anderton, de Engelsman achter dit eenmansproject, leverde eerder al uitstekend werk voor de mensen van Electric Puha en overtuigt ook hier met zijn galmende gitaarpartijen. 'Vanilla' balanceert lieflijk op het randje van de kitchafgrond, maar komt uiteindelijk toch goed weg met zijn afgepaste combinatie van elektrische en akoestische gitaarloops, Balearisch aandoende melodieën en een eenvoudige, schuivende drumtrack. Eveneens met licht epische allures, maar net iets strakker is 'Let's Move On' van de Amerikaan Adamatic. Instrumentale hiphop in een modern loungejasje, het vormt de perfecte brug naar de voorlaatste track van Umami (aka Dj Rusticks). Het derde, Nieuwzeelandse lid van Electric Puha laat op 'E.B.O.P.' zijn liefde voor donkere triphop namelijk helemaal de vrije loop en hij doet dat goed. Fishtankworld, tot slot, mag het rijtje Beluga-acts afsluiten met opnieuw een strakke streep muziek voor de dansvloer. Een diepe baslijn, gefilterde vocale snippers en een 2-stepachtige breakbeat, het klinkt verduiveld Londens voor een Nederlands duo!
Het is zonder meer bewonderenswaardig dat de mannen van Electric Puha nu al zulk een internationaal gezelschap rond zich hebben weten te verzamelen. Tegelijkertijd valt het niet te ontkennen dat, ondanks de accentverschillen, zowat alle artiesten opereren binnen éénzelfde elektronisch geluid. 'Gelijkgestemde zielen bijeenbrengen' is door Beluga Recordings op 'Blue4ColdRed4Warm' misschien net iets te letterlijk geïnterpreteerd, want de alomtegenwoordige knisperverse, gladde, ja bijna uniforme productiestijl zorgt ervoor dat alles al gauw hetzelfde gaat klinken en een echt eurekagevoel uitblijft. Desondanks is dit een degelijke verzamelaar voor liefhebbers van beheerste elektronica en bewijst Beluga dat het een label is om in het oog of oor te houden.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
