Op 21 september 2003 organiseerde multicultivereniging Healing the Divide een concert in New York. Het concert moest een treffen worden tussen Oost en West om op te roepen tot wederzijds begrip. Het klinkt als een soort '0110' in die andere metropool van de wereld met als afsluiter Tom Waits in plaats van dEUS. En om in goddelijke sferen te blijven, de Dalai Lama kwam het feestje persoonlijk op gang trekken.
De openingswoorden van de Dalai Lama kunnen op de nodige sympathie rekenen, maar de meeste aanwezigen zijn gekomen voor de muzikale goden en dan vooral voor Tom Waits. Het applaus dat hij krijgt, moet de Dalai Lama lichtjes hebben doen blozen. Waits lijkt er echter niet helemaal met zijn volle zin op te treden. Wat anders te denken van de woorden: 'I'm getting kinda tired of this, honestly. Just the kind of gigs I normally don't take. The big rooms...'.
Maar Waits kan het zich dergelijke uithalen veroorloven: zijn teksten bevinden zich steeds op het snijpunt (of de brug) tussen goed en kwaad. De donkere beeldspraak die hij daarvoor gebruikt, wordt in deze uitvoeringen nog versterkt door de begeleiding van het Kronos Quartet. Dit klassieke viertal maakte eerder al sombere deuntjes bij de soundtrack van 'Requiem for a Dream' en werkte mee aan Amon Tobins laatste en meest duistere album 'Foley Room'.
Het unieke samenspel tussen deze grootheden levert dan ook memorabele uitvoeringen op van Waits' klassiekers. Vooral zijn 'God's Away on Business' is van een transcendentale schoonheid. Het sobere strijkspel vindt een perfect evenwicht met de krakende stem van Waits. Verder passeren 'Way Down in the Hole', 'Lost in the Harbor' en meezinger 'Diamond in Your Mind' de revue. Allemaal behoren deze uitvoeringen tot het beste van Waits live, die er, ondanks de omstandigheden, toch enorm veel zin in lijkt te hebben.
Vóór de profane passage van Waits komen meer traditionele artiesten aan bod. Het boeddistenkoor The Guyto Tantric Choir laat met zijn diepe gezangen horen dat muziek een ideaal middel is om in trance te raken. Anoushka Skankar brengt met haar 'Niveddan' een Oosterse versie van 'Duelling Banjos'. Eerst lijkt het alsof een sitar en klassieke gitaar worden gestemd, om dan uit te lopen in een wervelend tokkelspel van vraag en antwoord.
Een andere opmerkelijke performance is die van Philip Glass met Foday Musa Suso. Dit gelegenheidsduo brengt een muzikale interpretatie van de rivier 'The Gambia'. Een piano stuwt met een kabbelende stroming de song terwijl gitaar en zang er vrijelijk op los musiceren.
Ondanks zijn introductiespeech heeft dit live-album weinig of niets te maken met de Dalai Lama. 'Healing the Divide' is meer iets voor de fans van Tom Waits. De uitvoeringen van Waits met het gerespecteerd Kronos Quartet zijn van een buitenaardse klasse. Meer dan de andere optredens, lijken de songs van Waits echt bij te dragen tot vrede in een multiculturele samenleving. God's away on business, but 'always keep a diamond in your mind'. Het is inderdaad het proberen waard.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
