Er is ooit een tijd geweest dat de foute jaren '80 voor velen helemaal niet zo fout waren. Zeker de bezoekers van de vooruitstrevende Brusselse club La Chapelle gingen toentertijd wekelijks uit hun bol op een exuberante cocktail van new wave, elektroclash, funk en progressieve disco. Het is een beetje bij wijze van hommage aan die gouden tijden dat dj Bernard Dobbeleer een dubbele verzamelaar uitbrengt die de meeste ambiancenummers uit die periode koppelt. Gelukkig doet hij dat zonder zelf te veel tussen te komen en laat hij deze vloervullers volledig uitspelen, zodat ze voldoende tot hun recht kunnen komen. Als een scheve schaats enigszins recht kan gaan tenminste ...
Aan diversiteit is het op tussen deze 33 tracks geen gebrek. Dat maakt dat deze compilatie verder gaan dan de duizendste new wave verzamelaar en dat is een mooie verdienste. Bovendien tracht dj Bernard iets dieper te graven naar nummers die inmiddels (gelukkig?) al vergeten zijn zoals 'Same Beat' van de Belgische Marine, 'Cavern' van Liquid Liquid of zelfs 'Requiem pour un C...' van Serge Gainsbourg. Over het algemeen presenteren deze 2 cds echter ware cultklassiekers die soms zelfs nu nog meedraaien. Namedropping? 'Not a Lovesong' van PiL, 'Being Boiled' van The Human League, 'Eisbaer' van Grauzone of 'Sleeper in Metropolis' van Anne Clark. Naast deze voor de hand liggende singles wordt gelukkig ook het geheugen regelmatig opgefrist met nummers als 'Rockit' (de schijf waarmee Herbie Hancock dankzij een uitmuntend thema jazz tot de meer platte dansvloer bracht), 'Whip It' van Akrons band Devo of zelfs 'Cocktail' van Marc Dixon uit Luik en geproduced door de toen nog onbekende Mirwais ( de man die nu mee de Madonna platen verneukt).
Wat vooral opvalt zijn de vele donkere, depressief dreunende new wavetracks die La Chapelle toen moesten opfleuren. Jah Wobble, Gang of Four, Arbeit Adelt of wijlen Fad Gadget maakten er duidelijk een sport van om zo somber en loom mogelijk te overdonderende met hun diep doordringende industriële basklanken. Rheingold, Shriekback, Grace Jones of éénhitwonder Pig Bag nemen het gelukkig allemaal wat luchtiger op met hun hitgevoelige beatstampers. Gelukkig is er veelal gekozen voor nummers met enige muzikale diepgang die zich niet enkel vertolkt in strakke ritmen, maar ook in originele geluiden, progressieve songstructuren en een vleugje jazz, soul of wereldlijke klanken hier en daar.
Al bij al is deze compilatie dus een leuk stukje muziekgeschiedenis die de "meer volwassen" generatie leuk zal doen opkijken. Veel nieuwtjes of specialiteiten zitten er echter niet onder de zon zodat verzamelaars of retro djs helaas niet veel aan dit album zullen hebben. Rest uiteindelijk dé hamvraag: wie zit hier nu op te wachten?
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
