Even de puntjes op de ‘i’ zetten: r&b of rhythm & blues is natuurlijk een afgeleide van soul en gospel uit de jaren ’50 en ’60. In latere fase werd deze muziek pas gelinkt aan urban en hiphop. Wat echter minder bekend is, is dat heel wat Amerikaanse sterren, met name uit kernsteden Chicago en New Orleans, vandaag nog steeds deze oude vorm van r&b muziek maken. Putumayo laat oud en nieuw samensmelten in een hedendaags tijdsdocument waarin traditionele klanken aan de orde zijn.
Waar ‘rhythm’ van oudsher geassocieerd wordt met dansen, staat ‘blues’ voor het gevoel, de emotie. Dat heeft deze verzamelaar keurig begrepen. Een dozijn tracks van erg uiteenlopend pluimage kruipt telkens netjes in de heupen en de knieën. De ene keer gaat dat er al wat gladder aan toe dan de andere, getuige de souljazz-salsa ‘Who Knows’ waarin crooner Kabir zich laat begeleiden door een swingend Quantic Soul Orchestra. De nachtelijke tranensmartlap van Cracked Ice (een vertolking van Candi Statons ‘Sweet Feeling’) lijkt dan weer eerder weinig voor de dansvloer te betekenen, maar schijn bedriegt. Ook met minder oppeppende, zwevende ballades trekt deze cd zijn plan. The Emotions brengen met hun ‘My Honey and Me’ een stukje Stax uit de jaren ’70: eenvoudig tikkende ritmen, slaggitaartje erbij en een soulvol sexappeal van jewelste dankzij een permanent ingehouden karakter.
Ook qua artistieke aanwezigheid durft dit plaatje al eens een meer vertrouwde kaart trekken. Wat te denken van Sharon Jones, volgens de Britten de 20ste eeuwse Queen of soul die met haar Dap Kings ‘100 Days, 100 Nights’ een stevige dosis funk presenteert? De grootste earcatcher is echter het triumviraat van Keb’ Mo’, Sam “Sam & Dave” Moore en Angie Stone die traditional ‘Wang Dang Doodle’ tot een fijne country gospelsong hebben omgetoverd.
Je moet het maar doen: het jaar nadat het overbekende Motown met zijn jubileum weer helemaal de aandacht opeist en de dood van de King of Pop zwarte hitparademuziek opnieuw in de kijker plaatst, pakt Putumayo uit met een rhythm & blues-verzamelaar die deze twee zaken hardnekkig negeert. Desalniettemin zorgt deze compilatie toch voor een smaakvolle, erg diverse benadering van dit moeilijk af te bakenen genre. Een extra punt gaat naar het leuke, swingende artwork. Één ding blijkt zeker: there’s still soul in music.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
