Picnic with [dunkelbunt]

De Duitser Ulf Lindemann heeft het niet begrepen op de kille techno en minimal waarin zijn land uitblinkt, maar is geëmigreerd naar Wenen om daar te duiken in de wereld van tropische grooves en exotische dansmuziek. Als producer, bandleider, eigenaar van een bloeiend platenlabel en dj is de multigetalenteerde artiest vaandeldrager van de zogenaamde elektroswing: een combinatie van elektronische muziek met folk, klezmer en swing. Om even netjes uit de doeken te doen wat dit in feite inhoudt, presenteert de man de compilatie ‘Picnic with [dunkelbunt]’.

[dunkelbunt] is een muziekminnend producer. Met tal van releases die een multiculturele rijkdom met triphop, reggae, dance en lounge vermengen, houdt de producer van een heel breed scala vrolijke, melodieuze zomerklanken.  Met verzamelplaat ‘Picnic with [dunkelbunt]’ bundelt hij een aantal van zijn favoriete songs en bands, en wat een collectie dat dit oplevert!

Dit album bestaat uit vijftien erg diverse tracks die variëren van een gemoderniseerde Griekse traditional met sierlijke fluit, sensuele vrouwenzang en hobbelende ritmes (‘Den Thelo Pia na Xanarthis – Imam Balidi Remix’) tot jazzy bigbeat met filmisch achtervolgingsgehalte en een grappige country-inslag (Skeewiffs ‘Man of Constant Sorrow’). Zowel een brede glimlach als een exotisch tintje blijken onontbeerlijk.

Absoluut vermeldenswaardig zijn ‘Bencil’ van de populaire en mooie Turkse zangeres Nil Karaibrahimgil (ofte Nil): een ballade met een grappig carrouselritme dat door een gezapige tuba wordt geleid en een sierlijke, verleidende zang. Ook ‘Danse avec Moi’ van het Franse maffiaduo Nôze heeft een lekker swingende groove en een subtiel hobbelend ritme dat doorheen een jaren ’20 chansonduet met melige strijkers verweven wordt.

[dunkelbunt] kiest veelal voor sensuele traditionals met glijdende vrouwenzang en een swingende bovenbouw. Wijlen Love Frontman Arthur Lee zorgt voor een breekpunt met een soort van sixties communitysong met groot meezing- en meewieggehalte (“everybody’s gotta live and everybody’s gonna die. Everybody’s got to have … a good time”). Vanaf dan lijkt echt alles te kunnen: Italiaanse dub, gipsyska of een cocktail van reggae en operazang. De rit eindigt met een serene, ingetogen afsluiter. De Turkse psychedelische band Baba Zula presenteert met ‘Cecom’ een sensuele, dromerige ballade met hese, glijdende sirenezang en een diepe, gemoedelijke basbegeleiding.

Het is een understatement dat ‘Picnic with [dunkelbunt]’ een erg bonte plaat is. Het album durft zowel zigeuners, Arabieren als eenzame cowboys in zijn vrolijke muzikale reis toe te laten. Enkel al omwille van de constante leuke melodieën, swingende ritmen en zonnige uitstraling bewijst de Oostenrijker dat alle culturen, los van godsdienstige of politieke aspiraties, een gelijkaardig muzikaal optimisme bevatten!