Voor de cinefielen: het derde luik van de trilogie van Cédric Klapisch is uitgebracht. ‘Casse-Tête Chinois’ brengt het turbulente liefdesleven van hoofdpersonage Xavier Rousseau alweer naar een nieuwe stedelijke setting, met name Parijs en New York. Ook nu weer heeft de Franse regisseur samengewerkt met het duo Loik Dury en Christophe Minck van het collectief Kraked Unit, heren die perfect het contrast tussen intieme emoties en een grootstedelijke sfeer weten te vertalen in een leuke soundtrack.
Geheel volgens dit urban-principe, bestaat dit album uit een bont lappendeken van verschillende songs, stijlen en impressies. Eenentwintig tracks lang wordt gesurft tussen pop, funksoul, klassieke filmmuziek, lichte elektronica en vooral een dikke neut hiphop, beantwoordend aan het straatleven in de Big Apple. Toch past deze muzikale reis als een mooie puzzel in elkaar, waardoor de soundtrack ook perfect zonder verhaal of filmbeelden kan. Van oldschool hiphop met piano- en clavecimbelsamples in ‘The Bridge Ain’t Over’ tot swingende discopop in ‘Lose Yourself’ met blitse trompetjes en acidjazzgrooves: er zit een opgewekte energie in deze cd die aanstekelijk werkt. De droge, warme raps in dit laatste nummer lijken van gast Latyrix lijken wel afkomstig van de imposante Spearheadfrontman Michael Franti.
De zang of vooral de raps zijn een wezenlijk onderdeel van deze verzamelaar. De officiële clip van de film wordt onderbouwd door het nummer ‘If I Had My Way’, waar niemand minder dan Mike Ladd zich vocaal komt roeren. Die extra “zwarte” saus en de grollende, zelfgeoriënteerde woordenstroom geeft deze vlotte popsong wat zwaartekracht, extra straatwaarde.
Maar de leidende hand blijft duidelijk bij Kraked Unit zelf, wat ervoor zorgt dat er veel aandacht is besteed aan pakkende melodieën en productietechnische afwerking. Instrumentale tussendoortjes groeien daardoor uit tot essentiële bijdragen. De evenwichtsoefening tussen een vette basgroove, schuifelende jazzdrums, korte en vurige blazers, conga's en gejaagd Hammondspel biedt in een kort intermezzo als ‘Isabelle, Isabelle’ een keurig stukje fusion. Een mooie instrumentale balans is ook terug te vinden in ‘Love Is for …’, de meest bonte vogel in het gezelschap. Triphopbeats, glorieuze strijkers en gospelzang (“Life is for the living”) gaan over in een stukje vadsige dubstep met loodzware basgrooves om nadien opnieuw lichtvoetig zijn tred voort te zetten.
Deze soundtrack biedt een smakelijk, zelfs hip muzikaal avontuur. Kraked Unit maakt zijn naam en faam opnieuw waar (het gezelschap luistert ook ondermeer modeshows voor Lagerfeld en Rabanne op). Hoewel tegen het eind van het album aan de trukendoos wat uitgeput lijkt en tracks wat in herhaling dreigen te vallen, wordt hier vastgehouden aan een constante van melodieuze sterkte en technische finesse. Veel afwisseling en toch een constante sfeer bieden een stevige voedingsbodem, gasten als songschrijver Lateef en rapper Mike Ladd of Hugh Coltman van The Hoax zorgen voor extra uitstraling.
