V.O. is een afkorting die hier niet onmiddellijk verklaard kan worden. Wel kan meegegeven worden dat dit een sextet is dat wordt gevormd door artiesten die reeds geruime tijd actief zijn in het Waalse en Franse muzieklandschap. Voorman is Boris Gronemberger die omschreven wordt als een artistieke duizendpoot en eerder actief was bij de Franse muzikante Françoiz Breut en Raymondo. In zijn zog spelen muzikanten als Cédric Castus, Frédéric Renaux (beiden eerder te horen bij Castus en Raymondo), Aurélie Muller (The Tellers, Melon Galia, Soy Un Caballo), Ludovic Bouteligier (Le Yéti, Major Deluxe) en Frank Baya (Mièle, Françoiz Breut).
Dit zestal – organisch gegroeid in het Brusselse - kwam in 2005 op de proppen met hun debuut ‘Pictures’. Drie jaar later volgde ‘Obstacles’. De appreciatie die ze verworven met dit werk, zorgde ervoor dat ze voor hun derde album de Soma studio (Chicago) in konden trekken onder leiding van John McEntire (Tortoise).
Het resultaat is onlangs verschenen op cd en vinyl en kreeg de titel ‘On Rapids’. De muziek kenmerkt zich door erg aanwezige vocalen die evenwel ingelegd zijn in prominente koperblazers. Ook het slagwerk laat zich opmerken. Dit varieert van subtiel (‘Dans Le Pénombre’), over aanwezig (‘Giant Steps In The Plains’) tot behoorlijk dominant (‘Seven Trees’). Kortom, de zes muzikanten tonen een aanleg voor zorgvuldig opgebouwde composities, waarin plaats is voorzien voor verschillende lagen en veel harmonie tussen de verschillende aspecten. Dat ze hierbij bovendien meermaals het ritme en de sfeer verschuiven spreekt enkel in hun voordeel. Zo gaat het van traag (de minimale piano-afsluiter ‘L’Exode’) naar iets snediger (‘Everything Is Bathed In Light’) en evengoed van zoet (‘A Safer Place’) tot iets pittiger (het van ruis voorziene ‘L’Orage Et Le Vent’).
Gronemberger en de zijnen laten zich op hun derde album horen als een mooi gevarieerde clan die probleemloos wisselt van tempo en sfeer. ‘On Rapids’ is dan ook te omschrijven als een aangename uitgave die zich eens naar de voorgrond begeeft en – vaker – terugdeinst tot het niet veel meer is dan erg knusse achtergrondmuziek.
