Berichtje voor de fans: het betreft hier geen volwaardig nieuwe plaat van het alom gerenommeerde triphopproject van Mo Wax labelbaas James Lavelle. 'Edit Music for a Film' is een liveset die het duo UNKLE vorig jaar gaf op een filmisch evenement in Londen (After Dark). Deze geluidstrip, verdeeld over twee schijfjes en telkens op één track gezet, omvat een geheel van knipsels en fragmenten uit bekende films of cinemavoorstellingen die James Lavelle en Richard File inspiratie gaven voor hun muziek. Naast het feit dat er dus regelmatig herkenbare klankflarden passeren, levert dat één soms erg ambienteske en vreemde reis op. Dankzij een kenmerkend kader van triphop- en breakbeatritmes met een serieuze, soms zelfs dramatiserende ondertoon, krijgt het geheel vorm. Zo vormt deze dubbele plaat een afwisselende, zei het niet altijd even boeiende muzikale reis.
Deze set begint met een jingle van 20th Century Fox, die vaak aan langspeelfilms vooraf gaat. Wat volgt is een veelkleurig samplewerk dat tweemaal een dik uur in beslag neemt en tal van conversaties, verknipte filmfragmenten en soundtracks bevat. Partijen van 'Star Wars', 'Romeo & Julia' en 'A Space Oddysee' worden afgewisseld met gesprekslijnen van Al Pacino, David Lynch of Quentin Tarantino. Verder worden filmische stukken van bands als Radiohead (naar wiens 'Exit Music for a Film' deze titel natuurlijk een vette knipoog is), Massive Attack, Moby, Brian Eno of zelfs Vangelis in dit geheel verwerkt. Ook rapper Roots Manuva en rockgod Richard Ashcroft (The Verve), met wie UNKLE in het verleden nog al projecten heeft gedaan, komen even hun zegje doen. Zo maakt dit tweetal zijn eigen, vaak nogal onsamenhangende, filmtrack. Af en toe verliest dit liveconcept zich immers in door mekaar gebrabbelde conversaties of holle, weinig vertellende klanken. Momenten die ondersteund worden door vette hiphopgrooves of donkere triphop-sfeerbeelden houden het ritme in deze filmreis. Met een zeldzame scratch, tempoversnelling of haperende beat bewijzen deze laptopknutselaars een boeiende set neer te kunnen planten. Helaas begint het geheel ten langen leste iets té rechtlijnig te worden en geraakt de broeierigheid er een beetje uit. Af en toe breekt UNKLE zijn set af om enkele jazz, soul of rockpartijen ertussen te plakken. Ook wordt het humoristische van het opzet even in de verf gezet met bijvoorbeeld Sid Vicious' punkvertolking van 'My Way'. Toch doet dit allemaal wat vragen rijzen naar de feitelijke muzikale boodschap van dit plaatje. De tweede schijf teert een beetje op hetzelfde. Een schreeuwende leeuw (ook gekend als filmintro) en UNKLE steekt wederom een uur van wal. Deze tweede cd steunt, wellicht omdat het om het vervolg van de set gaat, duidelijk meer op muzikale patronen, opbouwende sessies en overdonderende impressies. Die frisse, noodzakelijke inbreng geeft deze dubbelaar in elk geval een stevige duw in de rug, zodat het enkel nog spijtig blijft dat dit producersduo zich van de moeite heeft ontdaan om deze set netjes in tracks op te delen (als was het maar om de voortreffelijke remix van Nancy Sinatra's 'Bang Bang' eruit te filteren).
Aan de subtiliteit, gevoeligheid en het hippe karakter dat UNKLE steevast in zijn muziek nastreeft, wordt op deze livesessie aardig afbreuk gedaan. Toegegeven, deze filmische trip is soms erg leuk en origineel en bij momenten komen de beste triphopcombinaties uit de knutselhanden van Lavelle & File, maar even vaak verlaagt deze set zich tot meer eenvoudige Too Many Dj's-effectjes. Niet dat zoiets muzikaal geen leuke mengelmoes kan opleveren, maar het is bij deze dubbelaar toch even opletten dat UNKLE geen imagoverlies moet lijden.
Meer over UNKLE
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
