Het Finse Unkind levert al een paar albums na elkaar een eigenzinnige vorm van hardcore/crust met wat extremer invloeden en weet elke keer zijn eigen gezicht verder te cultiveren. De band moet het niet hebben van supersnel spelen of log tekeer gaan, maar de heren doen een verkillende atmosfeer ontstaan met flink wat melodie. Het eindresultaat klinkt tegelijk wondermooi en naargeestig en dat is een heel sterk staaltje vakmanschap. Met 'Pelon Juuret' breien ze een nieuw pareltje aan de discografie.
Unkind is rauw, erg rauw. Dat speelt bij hun crustkantje goed in hun voordeel. Het leuke is dat elk instrument een duidelijke plaats krijgt. Daardoor zijn zowel de bas als de gitaren goed in balans en allemaal zijn ze goed te horen. De grommende en bibberende basklanken geven 'Pelon Juuret' een heerlijke buik. De drums zijn zonder al te veel franjes in het zilver gebrand en er wordt vaak gebruik gemaakt van een D-Beat, een patroon dat vaak bij hardcore gebezigd wordt en waarbij de drummer net voor of na de tel slaat. Hierdoor krijgt het geheel een injectie van energie en een opstoot van gemeenheid.
De zang is smerig en bestaat uit weinig meer dan een rauwe schreeuw, die vervolgens alles in het Fins afhaspelt. Dat klinkt voor een niet-Fin sowieso een stuk scherper, maar het leidt geen twijfel dat Unkind nooit zingt over luchtige dan wel hartverwarmende onderwerpen. Nochtans, ondanks het scherpe karakter van het geheel en de schurende klank weet de groep in elk nummer een bepaalde melodie te leggen. Meer dan eens draagt die bij tot de naargeestige sfeer, maar het is fascinerend om te merken hoe aangrijpend die vrij eenvoudige melodieën kunnen zijn. Enkel afsluiter 'Saattokoti' is een vreemd beestje, want dit is eigenlijk niets meer dan en soundscape waar een banjo overheen wordt gespeeld. Apart en afwijkend, maar het past wel bij de (alweer vrij korte) schijf.
Unkind heeft na pareltje 'Harhakuvat' opnieuw een aangrijpend, mistroostig en intrigerend schijfje gemaakt, dat smaakt naar meer. Dit is niet louter voor crust/hardcorefans maar zeker ook voor mensen die hun muziek emotioneel op de juiste manier willen en grimmig als het moet.
