Uncode Duello is een project van Paolo Cantu en Xabier Iriondo, twee gedreven Italiaanse muzikanten die samen ook al deel uit maakten van A Short Apnea. 'Ex Æquo' is de tweede boreling onder deze noemer en voor deze worp trok het duo enkele muzikanten aan om de vertaling van hun muzikale ideeën kracht bij te zetten.
Als instrumentarium wordt het volgende opgesomd: electric guitars, table guitar, baritone guitar, clarinet, organ, piano, tapes, electronic treatments, kalimba, zither, autoharp, drums. Daarmee is onmiddellijk duidelijk dat Uncode Duello niet de ambitie koestert om als het gemiddelde rockgroepje te klinken. Integendeel, met bijzonder veel geestdrift loodst de band de luisteraar doorheen de avantgarde- en noisecontreien van het rockuniversum. Op bombastische wijze – het zijn ten slotte Italianen – trapt het album af met 'Le Cose Piu' Importante'. Het drukke, variërende ritme, de scherpe gitaren en schreeuwerige, emotioneel geladen Italiaanse zang vertalen de Sturm und Drang van de songtitel. In de tweede track volgt de eerste van de vele radicale muzikale stijlbreuken die de groep doorheen de twaalf tracks van dit album onderneemt. Zweverige klanken ontlokt uit een of ander snaarinstrument, een verdwaalde ontstemde pianotoets en veldopnames (onder meer het geluid van glasscherven die bijeen worden geveegd) vormen de intro tot een korte, nijdige noiserockuitbarsting.
In 'Contronatura' trekt het collectief een knap spanningsveld op tussen enerzijds een onverstoorbaar snel gitaarritme en anderzijds tegendraadse percussie-invallen en continue, hoekige, aritmische gitaarsolo's. De song dendert zo enthousiast verder naar zijn verwachte noise-eruptie. 'Traidor, Cobarde, Asesino' is nog zo'n knetterende, geschifte rocksong. Een meeslepende baritongitaarriff draagt moeiteloos de op de voorgrond gemixte dialoogsamples uit godweetwelke obscure Spaanse film, terwijl percussie en sologitaar de ritmegitaar uit verband trachten te spelen. Die verbasterde sologitaar doet, onder meer door enkele bluesy accenten, denken aan het gitaarwerk op Captain Beefhearts tegendraadse meesterwerk 'Trout Mask Replica'. Heel wat rustiger is 'Wir Sind Ein Opernbau' waarbij melancholische gitaaraanslagen en subtiel gefrunnik aan snaarinstrumenten de basis vormen waarop Duitstalige tekstflarden worden geplakt. Ronduit bevreemdend is 'Bla Nkg En Erathion' waar er lustig en haast op spastische wijze wordt geïmproviseerd op een haperend, wat irriterend signaal. Door het continue muzikale hinkstapspringen en de adrenalineuze uitbarstingen af te wisselen met ingetogen, filmische sfeerstukjes houdt Uncode Duello het bijzonder spannend. Dat dit een meer dan geslaagde oefening is geworden, is ook te wijten aan het oog voor detail door op gepaste tijden bijvoorbeeld een streepje klarinet of klavier toe te voegen en links en rechts een elektronische klank of sample bij te plakken. Bovendien zit ook de productie goed, waardoor het geheel knap uitgebalanceerd en zuiver klinkt.
Fans van de experimenteerdrift van pakweg Fred Frith, This Heat, Captain Beefheart en Faust en platenlabels als Cuneiform, Recommended Records, Skin Graft en uiteraard Wallace Records zelf, moeten zeker deze veelzijdige, tegendraadse parel uitchecken. Uncode Duello heeft met veel overtuiging een eigen geluid gevonden binnen het avontuurlijke rockgenre.
Meer over Uncode Duello
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
