Het is inmiddels al acht jaar geleden dat het gelegenheidsproject Ultrasonic 7 de hitlijsten bestookte met hun ultra hip hithousenummer ‘Lips They Move’. Maar alle grote dingen komen terug. Anno 2011 is het de beurt aan single ‘Work it Out’ die ook nu weer een fullalbum inluidt. Het gezelschap mag dan wel uitgedund zijn tot het duo King DJ (ofte DJ 4T4) en zanger Tom Derie, maar de soulvolle, zomerse dance van de Gentenaren is op ‘Bare Walkin’ gebleven.
Ook nu weer zitten de jaren ’80 als een rode draad doorheen de plaat van Ultrasonic 7 verweven. Op het stompende ‘You Are in My System’ valt dat nog het meest op. Het gaat hier immers om een cover van Robert Palmer, waarbij handengeklap en meerstemmige soulzang de zoete popuitstraling accentueren. Regelmatig duiken dan ook accenten op die met termen als disco en kitsch zouden kunnen geassocieerd worden, zoals analoge synthesizergeluiden en funky riedeltjes. Maar uit al deze bijna lachwekkende muzikale elementen weet producer King DJ (’t Hof Van Commerce) wel het beste naar boven te halen. Want topsingle ‘Work it Out’ is een regelrechte klassieker met zijn Daft Punk grooves, sappig keyboardthema en oppeppende samenzang.
Het vuurwerk van deze single durft zich bij de overige negen tracks echter spijtig genoeg niet te herhalen. Een nummer als ‘Midnight Stalker’ geeft dit euvel perfect weer: een vooruit stuwende housebeat wordt opgesmukt met een gemoedelijke synthesizerlijn en een berg leuke geluiden en effecten (waaronder een echoënde stemsample van Tom Derie), maar blijft ook onverstoord doorduwen. Er is een tekort aan gevoel, emotie, hoogtes en laagtes. Hetzelfde geldt voor de titeltrack, die zelfs het aantal beats per minute laat dalen tot een letterlijk wandelende boemtsjak-begeleiding.
Productietechnisch valt weinig aan te merken op de nieuweling van Ultrasonic 7. Een diepgelaagde sound vol details neemt tal van sporen op de mengtafel in beslag en is prima in balans getrokken. Dit album is gezegend met een rijk geluid. Ze kampt enkel met een te magere inhoud. Of de basis nu de zanglijn van Tom Derie is of een bepaalde drive, er is groot gemis aan sterke thema’s of verhaallijnen. Daardoor breekt het album nauwelijks door en dat is zonde.
