Voor weinig bands liep het zo vlot als voor Tyr, een groepje dat eerst veel te danken had aan de ongewone herkomst van de leden, zijnde de Faroër-eilanden. Gelukkig bleek heel snel dat de heren rond frontman Heri Joensen ook hun naam konden maken door hun opvallende muziek. Jazeker, gemakshalve worden de songs onder de vlag van vikingmetal gegooid, maar dat is toch niet helemaal terecht. Tyr is namelijk veelal een epische ontdekkingstocht doorspekt met progressieve elementen en erg opvallende melodielijnen. Het is net die mix van aparte deuntjes die de act apart zet van de concurrentie.
Sinds het album 'By the Light of the Northern Star' kozen de jongens er wel voor om de soms lang uitgesponnen liedjes wat beknopter te houden en iets steviger te maken. Dat legde hen alvast geen windeieren, aangezien die gebalde aanpak de nummers memorabeler maakte en er tevens voor zorgde dat een occasioneel saai moment veel sneller verdwenen was. Op 'The Lay of Thrym' hebben de heren geen opvallende koerswijziging gedaan, maar meer gewerkt aan de samenwerking van alle elementen die zo archetypisch Tyr zijn. Zo zijn de nummers nog steeds relatief potig, met aandacht voor stevige ritmepartijen, blijven de songstructuren soms verrassende wendingen nemen en qua ritmesignaturen buiten de lijntjes kleuren en zijn de bezwerende melodieën helemaal terug.
Dankzij die vereniging van alle goeie zaken, blijft 'The Lay of Thrym' erg goed aan de ribben plakken. Met memorabele songs als 'Flames of the Free', het heerlijke 'Ellindur Bondi A Jadri' (met succulente solo) of het meer ingetogen 'Hall of Freedom' schieten de heren met scherp. Verrassend is wel dat Tyr op dit album sterk uithaalt naar neonazi's en fascisten door het nummer 'Shadow of the Swastika'. Wie twijfelt aan hun goede bedoelingen, moet er de tekst maar eens bijnemen en ontdekken hoezeer Joensen en co. terecht hakken op dat soort mensen.
'The Lay of Thrym' is een goede schijf zonder meer, met die typische Tyr-toets die de voorgaande platen ook al zo aanstekelijk maakte. Nieuwe fans gaan ze allicht niet winnen, daarvoor blijven ze te trouw aan hun principes, maar dat is zeker en vast geen slechte zaak. Tyr houdt gewoon vast aan hun koers, en zolang dat albums als dit oplevert, heeft niemand reden tot klagen.
