'Killem' is pas de tweede plaat van koehoeders van dienst Luc Dufourmont en Hugo Bourgeois, hoewel ze de Vlaamse prairies ondertussen al meer dan twintig jaar afschuimen met hun noisy punksurfrootsrock. Op 'Killem' wordt het tweetal bijgestaan door niemand minder dan volbloed-desperado Mauro Pawlowski (Evil Superstars, dEUS) en enkele voortvluchtige leden van het Kortrijkse Galatasaray. Dit resulteert in een cd die bij momenten aanstekelijk is als een cactus, doch net iets te veel onzin in zich herbergt om echt te prikken.
Het eerste nummer 'Killem' lost meteen de verwachtingen van zijn titel in. Wie de dreigende stem van Dufourmont, de onweerstaanbare surfgitaren, de pulserende drums en vooral de genadeloze trompetten enigszins weet te overleven, mag eventueel verderlezen. In 'One String Song' gaat zanger Dufourmont door met grommen, alleen wordt de tekst hier, zoals wel vaker het geval is op 'Killem', wel erg dunnetjes en nogal inspiratieloos ("This is a one string song / I made it on my own / It won't take long"). De muziek maakt in dit geval een en ander goed, ondermeer door de heerlijke, licht tegendraadse drumpartij. Op 'Mojo Wanker #9' mag de heer Pawlowski zijn duivels ontbinden, zowel vocaal als gitaarverkrachtingsgewijs, een taak waarvan hij zich met verve kwijt. De volgende drie nummers bevatten elementen uit tv-tunesland, bigbandstyle jazz en flarden pure pop met sfeervolle aaah-hoe gezangen en weten tot op zekere hoogte te boeien, ook al slaan de teksten weer op niet veel tot niets.
Hikkend en struikelend zet 'Berken met Woudvergunning' een eigenaardig drieluik in van korte, ietwat avant-gardistische nummers die absoluut niets met elkaar of met de rest van de plaat te maken hebben en de samenhang niet meteen ten goede komen. 'The Hooligan' is dan weer een soort cover van collega-Rus slash klassiek componist Sjostakovitsj en klinkt erg veelbelovend tot de Cowboys plots besluiten aan reggae te gaan doen. Erg jammer. Eindigen doet de cd dan weer in stijl: Dufourmont weet 'O Death' van Ralph Stanley met succes naar zijn hand te zetten zonder enige instrumentale begeleiding. Bonustrack 'Gegingegeugengie', live met De Laatste Showband, is een protestlied tegen het Vlaams Belang, gebouwd op een basis van stemmen die "Gegingegeugengie" dreigend fluisterend herhalen. Ietwat spijtig dat na 'O Death' nog iets volgt, maar echt storen doet het nummer niet.
Two Russian Cowboys kunnen het wel, maar relativeren zichzelf zodanig kapot in zowel teksten, manier van zingen als in bepaalde muzikale wendingen, dat 'Killem' wellicht niet erg lang zal bijblijven. De combinatie van surf, noise, roots en avant-garde zou op zich perfect kunnen werken, als de twee heren toch iets serieuzer omgingen met hun muziek. Soms werkt de onzin wel, maar een gebrek aan variatie kan dodelijk zijn. Een leuke plaat om eens naar te luisteren, die nooit echt verveelt, maar ook niet meer dan dat.
Meer over Two Russian Cowboys
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
