Dat het land van de "healing herbs" een perfecte voedingsbodem vormt voor de betere Europese reggaevibes, hoeft niet te verbazen. De Canadees Ryan Moore (die gebukt gaat onder de pseudoniem Twilight Circus) vertoeft dan ook al enige tijd bij onze Noorderburen. Dat doet hij echter niet al te opvallend, want zijn kwalitatief hoogstaande dubplaten zijn niet meteen bestsellers te noemen. Logisch als je alles zelf in handen wilt nemen. Dat de Twilight-man toch heel wat aanzien geniet, bewijst deze 'The Dub Project' waarop bijdragen van niemand minder dan Mykael Rose (Black Uhuru), Big Youth en Style Scott (Dub Syndicate / Roots Radics) te genieten zijn.
Het resultaat is in elk geval erg bevredigend. De openingstrack, 'Days of History', verhult de kenmerkende neuszang van Mykael Rose in een lekker rootsig gevoel, maar doorspekt de dubs op erg subtiele wijze met elektronische speeltjes. Zo krijgt het nummer ook de mystieke hoorns van Dead Can Dance mee om meer kracht bij te zetten. 'Joy' leeft dan weer op zijn manier dankzij de Indische zang van vocaliste Shyama en wordt dan weer ondersteund met sitar en fluit. Zo baadt elk van deze negen nummers in een geheel eigen sfeer, zonder daarom de gemeenschappelijke deler te verloochenen: lekker diepe dubs. Dat Ryan Moore naast producer ook bassist is, ligt er telkens immers vingerdik op. Elektronisch vervormde drums krijgen ook een belangrijke functie toegewezen, maar zonder de leuke rollende riffs zouden nummers als 'Nu Doom' (zelfs mét een van Bill Laswell geleende Axion sample) nogal leeg en inhoudsloos zijn. Spijtig genoeg worden de beste pijlen verschoten op de a-kant van de plaat: de zijde met alle vocale gastbijdragen. De diepe ambientdubs die op de achterzijde staan, missen hun bedwelmend effect natuurlijk niet, maar zijn soms gewoonweg iets té hol en diep. Door het gebrek aan echte muzikale invulling zal de b-kant van deze plaat nooit echt blijven hangen.
'The Dub Project' is geen misplaatste naam. Twilight Circus presenteert hier inderdaad voortreffelijke, bezwerende dubs. Spijtig genoeg moet de man wel teren op (overigens erg sterk gebrachte) gastbijdragen om de bodemloos diepe put die hij met zijn echo's slaat ook wat op te vullen. Instrumentale dub kan dus toch maar beter hand in hand blijven gaan met reggae: een bemoedigende gedachte (waarbij het Oosterse 'Joy' de uitzondering is die deze regel zal bevestigen). Maar laat Twilight Circus verder gerust nog enkele tientallen platen meer maken. Met complimenten.
Meer over Twilight Circus
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
