Het gaat de laatste jaren behoorlijk hard voor het Finse Turisas: hun battle metal werkt overal ter wereld erg aanstekelijk en hun optredens zijn elke keer een feestje. Hun werkethiek heeft hen dan ook geen windeieren gelegd, al waren de songs voorheen soms iets te lang uitgesponnen en met wat dode momenten. 'Stand Up and Fight' is wat dat betreft een volledige rechtzetting, want wat de heren en dame hier laten horen, is waarlijk een sterk schijfje.
Frontman Mathias Nygard had zich voorgenomen om voor dit album de nummers wat gebalder te houden en meer te gaan voor de volledige overwinning, en wat dat betreft heeft hij zichzelf overtroffen: niet alleen zijn de nummers nu minder uitgesponnen zodat verveling geen kans krijgt, ook de melodieën blijven beter hangen. Het hoge meezinggehalte is gebleven, waardoor het geheel knalt als een volleerde bom.
Turisas is zo'n band die erg veel aandacht besteed aan de keyboardpartijen en dat is op deze schijf niet anders. De archetypische klanken zijn gebleven, en waar die voor veel mensen mogelijks klinken als nogal cheesy, passen ze alweer wonderwel binnen het geheel. Elk nummer roept een epische sfeer op en een luisteraar ziet haast troepen over een slagveld marcheren, terwijl luid trompetgeschal en ritmisch gezang de vijand angst moeten inboezemen. Nygard heeft deze keer ook meer zijn rauwere schreeuw bovengehaald ten voordele van zijn verhalende zang, en dat geeft de nummers meer punch, wat zeker in hun voordeel pleit.
Uitschieters volop deze keer, al is het vrolijke 'Hunting Pirates' met zijn heerlijk gevatte melodie en het rauwere titelnummer zeker het vermelden waard. Opener 'The March of the Varangian Guard' sluit wat totaalsound nog het meest aan bij nummers als 'Battle Metal' of 'To Holmgard and Beyond', maar daarna volgen flink wat potiger songs. Alweer: het werkt enkel in hun voordeel. Deze schijf kent geen enkel dood of saai moment, waardoor het geheel knalt als de besten. Jazeker, mensen die vroeger absoluut niets wilden weten van deze band zullen ook nu allicht niet overtuigd zijn, maar sceptici mogen gerust een luisterend oor lenen, want er is kwalitatief niets mis met deze sterke plaat.
