'Shallow Water Blackout' is TUK's tweede worp op het experimentele (K-RAA-K)³-label. Zijn voorganger was er eentje van subtiele schoonheid, en ook nu weet bezieler Guillaume Graux te overtuigen. De werkwijze blijft nagenoeg onveranderd: gitaarpatroontjes worden ingenieus opengebroken en weer in elkaar gepuzzeld. De luisteraar moet dan zelf aan de slag om zich een weg te banen tussen de eindeloze ritmische lagen, die bestaan uit uitgebraakte geluidsfragmenten, stotterende ruis, tintelende elektronica en lieflijk gitaargetokkel. 'Shallow Water Blackout' klinkt wel volwassener dan zijn voorganger. De plaat is evenwichtiger, gestructureerder en donkerder dan de vorige. De composities zitten vol lugubere romantiek die elk moment kan uiteenbarsten. Verval en verloedering zijn nooit ver weg.
Dat TUK lieflijkheid en roestend staal perfect samen kan laten gaan, bewijst 'Low Carb Love'. Heel het nummer door probeert een romantische melodie de bovenhand te krijgen. Ze wordt echter voortdurend weggedrukt door harde, ontploffende ritmes van keiharde ruis, dreunende drones en hypnotiserende golven van schrapend metaal of repetitieve basmelodieën. De opbouw is geweldig: de eerste minuten is de gevoelige gitaarpartij baas en wordt ze omgeven met knisperende elektronica als vuurvliegjes. Geleidelijk aan worden deze vuurvliegjes echter agressief en brengen ze de melodie naar een aangrijpende ondergang.
'Weltwitschia Valley' bestaat uit een verknipte flamencogitaar die doorkruist wordt door een snel pulserende storing. Graux laat meteen door de knip-en-plakprocedure heen horen dat hij wel degelijk een stuk gitaar kan spelen. Zoals vaker op het album evolueert de partij van iets concreets naar iets abstracters waar enkel de hoge noten zich door de botsende elektronica weten heen te wurmen.
Helemaal vervreemdend en abstract is 'Insomnia'. TUK bouwt een enerverende, slapeloze toestand op waarin het scherpe schuren van metaal op metaal of het hyperkinetische gedruppel van een kapotte dakgoot de plak zwaaien. Veel houvast krijgt de luisteraar niet meer. Hij wordt onrustig van het ene spookbeeld in het andere gestuurd. Zet bij deze track een hoofdtelefoon op en ervaar de eerste tekenen van paranoïde schizofrenie. Overal in de ruimte ontploffen diepe bromtonen, sleept gekraak zich als rottende lijken voort of blijft ruis knipperen als een kapotte neonreclame in een groezelige hoerenbuurt waar een verloren nachtbraker tevergeefs zijn soelaas zoekt. Na deze beklemmende ervaring is 'Lady Jane' weer een nostalgisch rustpunt. Enkele wenende orgelnoten wiegen mee met de wind, veroorzaakt door het snelle ritselen van de elektronica. Door deze mist van tonen komt een verloren agressievere gitaarpartij opzetten, maar die moet snel plaats ruimen voor een vervormde melodie die mee jammert over het verlies van de geliefde Jane.
TUK maakt tegenwoordig ook muziek waar een iets gefliptere ziel een dansje op zou kunnen wagen. 'Rock and Roll Dreams Come Through' is potige rocktronica die dankzij een pompende bas en een hakkende kleine trom de muziekliefhebber een stevige, edoch hoekige beat voorschotelt.
Graux bouwt zorgvuldig de lagen op en af en komt tot een erg coherente collage van tedere melodieën die steeds het onderspit moeten delven tegen de vernieling. Referenties geven is in TUK's geval even gemakkelijk als overbodig. De man maakt sublieme muziek op zichzelf. 'Shallow Water Blackout' is een intrigerend elektronicaverhaal waarin een grauw stadsbeeld vol verval wordt geschilderd dat zo organisch is dat humus er nog een lesje van kan leren.
Meer over TUK
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
