Als er bij (K-RAA-K)³ Records een nieuwe plaat verschijnt, staat het, bijna per definitie, voor hoogstaande, knetterende kwaliteit. Guillaume Graux, alias TUK, is bekend geworden met zijn visuals, maar dat zal na zijn debuutplaat, 'Proud Princess of a Brand New City', snel veranderen. De bron van de klanken die Graux gebruikt, zal bij een eerste beluistering nog niet meteen opvallen, maar bijna elke klank op deze cd komt uit een gitaar. De geluiden worden met diverse combinaties van soorten delay, overdrives en filters vervormd, geknipt en geloopt. Met deze klanken slaat Graux dan aan het puzzelen totdat hij een zich steeds ontwikkelend nummer heeft. Door het anders combineren van dezelfde samples binnen een nummer komt de man tot gebalanceerde klankpareltjes vol verrassende effecten en wendingen. Het overkoepelend gevoel is er een van ruisende rust en zachte melancholie. De muziek krijgt echter vaak een vervreemdend en beangstigend scherp kantje mee.
Zo is ook 'John Carpenter' dat begint met een zacht, tikkend gekraak. Dan valt er ongemeen bruusk een rauwe, grimmige loop binnen die een hoge toon als van een piepende schommel bevat. Onder de oppervlakte blijft het gekraak sluimeren om plots weer fel te komen opzetten. Het lied doolt rond in een vreemde, spokende atmosfeer. 'German Holidays' begint met nostalgisch getokkel en een spacey mineurmelodie op een door chorus aangetaste gitaar. Het contemplatieve patroon wordt enkele malen doorbroken door een zwaar schrapend geluid en hoge storingen. Dan breekt het nummer open met harde, geblokte gitaarakkoorden die een huilende, ijle melodie ondersteunen. Droge, kille drums geven zware accenten met cimbaal- en basdrumslagen. De finale gaat heldhaftig ten onder in een chaos van een volledig ontaarde gitaarpartij die van alle harmonische of ritmische structuur is ontmanteld. 'Moeten We de Grimaldi's niet Redden?' begint met een collage van achtergrondgeluiden waaronder wat vaag pratende mensen en een hinnikend paard. Wat volgt is een progressie van lichte bliepjes, fijne tonen, tikjes en klanken van een oude printer die vervolgens zwaar te lijden krijgen van uit de hand gelopen, ordeloze gitaareffecten. Een weemoedige tokkelpartij komt binnen en brengt extra verzachtende, spacey klanken mee. Een geluid dat verdacht veel op een basdrum lijkt, zorgt voor nog meer polyritmiek. Het nummer eindigt in alle rust met een fade-out van een lage, door delay beheerste klank.
TUK brengt een verknipte collage van klanken en ritmes die vernuftig in elkaar vervlochten zijn. De luisteraar krijgt met momenten een wolk van klanken op zich toegeworpen, maar gaandeweg ontdekt hij zelf de verscheidene ritmische patronen die gestapeld worden. Guillaume Graux brengt met 'Proud Princess of a Brand New City' een plaat uit die als debuut zeker kan tellen. Een juweeltje!
Meer over TUK
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
