Trilok Gurtu is een wereldbefaamde percussionist uit India die al met grote artiesten als Bill Laswell, Nithin Sawhney, Pat Metheny, Don Cherry (vader van ...), Annie Lennox, ... mocht samenwerken. Iemand die een beetje thuis is in traditionele, wereldlijke klanken weet daarom dat een nieuwe release (de inmiddels elfde volwaardige eigen plaat) van deze man wel eens reden tot feesten zou kunnen betekenen. Nochtans heeft de ritmevirtuoos het weer alles behalve gemakkelijk aangepakt...
Hand- of volwaardige drum, conga, tabla, marimba of minder bekende instrumenten als yambo, cajon of caxixi hebben voor Trilok Gurtu al lang geen geheimen meer. Het hoeft daarom niet te verbazen dat de acht nummers op deze plaat doorspekt zitten met percussie. Toch kiest deze virtuoos voor de bescheidenheid zelve door telkens zijn klankspel naar de achtergrond te verschuiven en anderen de muzikale aandacht te laten opeisen. Zo is opener en titeltrack 'Broken Rhythms' met sitarklanken die voor de tabla schuiven een Oosters aanvoelend popnummer waarin de hoge, zweverige zang van Sanchita Farruque mooi gedijt. Helaas durven de verschillende muzikale partijen nogal door mekaar beginnen spreken en daardoor erg druk te worden, waardoor soms de samenhang van het nummer teniet gaat. Dat lijkt een euvel dat zich in heel de plaat manifesteert. De combinatie van traditionele liederen met moderne muziektechnieken wordt prima uitgespeeld, ware het niet dat de wervelende instrumentale impressies al eens durven te storen in hun virtuositeit (en de muziek soms zelfs in een jazzy jamsessie durft te veranderen, zoals in het lang uitvallende 'Dubash Lane'). Zo is de schreeuwende gitaarsolo van gastmuzikant Gary Moore in het uitgesponnen 'Kabir' een nogal anachronistisch lijkend toevoegsel. 'Nine Horses' is dan weer geladen met folkachtige, vrij dramatische strijkerpartijen van het Arke String Quartet die een competitie lijken aan te gaan met de traditionele zangen van Trilok Gurtu zelf en het nummer nogal verzwaren. Gelukkig zitten tussen die muzikale drukte ook enkele relaxte intermezzi, zoals het wederom door Farruque gezongen 'Beyond' dat bijna uitsluitend met akoestische percussie begeleid wordt. Ook 'Vignola' vormt zo'n verademing en lijkt, mede dankzij zijn rustige uitstraling en het achtergrondtapijt dat de Tuvaanse keelzangers Huun Huur Tu scheppen, op een diep spiritueel nummer. Zo is 'Broken Rhythms' een plaat met vele verschillende gezichten, waarvan het één al aangenamer is dan het ander.
Deze plaat lijkt een beetje op een drukke wereldreis doorheen sterk variërende landschappen. Door zijn eigen bijdragen veelal naar de achtergrond te verdrijven en gastbijdragen van Gary Moore, Huun Huur Tu of Sanchita Farruque meer naar de voorgrond te slepen, heeft deze cd wel moeten inboeten aan harmonie. Dat is een spijtige zaak.
Meer over Trilok Gurtu
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
