'Live in Europe' is de opname van Transatlantics concert in Tilburg van 12 november 2001. In het progressieve rock genre zijn lange nummers heel normaal, en ja: met 3 nummers langer dan 30 minuten en slechts één 'kort' nummer van een dikke 6 minuten is dit geen alledaags concert in de tijd van de gemiddelde 4-minuten song. Dat dit al het tweede live (dubbel)album van een groep met slechts twee studio albums is, is minder normaal. Transatlantic is voor de groepsleden meer een nevenproject: Mike Portnoy is de drummer van Dream Theater, Roine Stolt is gitarist van The Flower Kings en Peter Trewavas heeft zijn handen vol met Marillion. Neal Morse was de frontman van Spock's Beard, stopte eind 2002 met muziek om zijn tijd voor spirituele groei te gebruiken en bleek een jaar later een solo album klaargestoomd te hebben als bezigheidstherapie.
Om de lange nummers van dit album uit te luisteren is een zeker uithoudingsvermogen nodig, maar het is de moeite waard. De aandachtige luisteraar wordt getracteerd op de typische progressieve rock symfonieën met heel wat tempowisselingen en epische teksten. Wie Transatlantic kent, merkt vlug dat de live versies van de nummers weinig afwijken van de studioversies. De grote uitzondering is 'Suite Charlotte Pike Medley', dat het nummer 'Suite Charlotte Pike' in lengte verdubbelt door het op tijd en stond te onderbreken voor een Beatles-medley uit het album Abbey Road. 'Suite Charlotte Pike' van het album 'Bridge across Forever' heeft al duidelijke Beatles-invloeden in de teksten en song-opbouw. Beatles-fan Morse heeft in de live medley ('She Came in Through the Bathroom Window', 'Golden Slumbers', ...) geprobeerd de invloeden expliciet te verwerken, maar dit is niet zo geslaagd en komt nogal rommelig over. Toch kan Transatlantic enkele magische momenten oproepen. De zwoele jazzy gitaarsolo van Stolt in 'Duel with the Devil' overtuigt live meer dan in de studio, in 'My New World' komt de piano meer op de voorgrond, 'We all need some Light' krijgt een ingetogener en daardoor indringender versie, maar je merkt de eerste vermoeidheid al toeslaan in de gedreven stemmen. Tegen het einde van het optreden gaat het met de zang nog meer bergaf.
Een groep die een live album uitbrengt, vraagt natuurlijk om een vergelijking met de studioversies van de nummers. Op dat vlak scoort deze 'Live in Europe' niet onverdeeld goed: tegenover de absolute hoogtepunten staan enkele middelmatige uitvoeringen. Al is 'middelmatig' bij deze topmuzikanten relatief...
Meer over Transatlantic
Verder bij Kwadratuur
