Het Noorse collectief Trail of Tears heeft altijd stevig vastgehouden aan het predikaat gothic metal, maar is binnen die niche flink geëvolueerd sinds hun debuut 'Disclosure in Red'. Waar de band op zijn eerste albums de typische gromzang combineerde met vrouwelijke vocalen, liet het zestal dat op 'Free Fall Into Fear' achterwege ten voordele van de mix gromzang – heldere mannenzang. Op 'Existentie' is het weer van dattum, met als voornaamste wijziging dat er soms opnieuw een vrouw te horen valt. Voorts valt op dat dit een wel erg drukke plaat is geworden.
Hoewel 'Deceptive Mirrors' behoorlijk standaard opent – logge gitaarriffs boven een donderende ritmesectie en de rauwe grom van frontman Ronny Thorsen – is hoorbaar dat de band deze keer wel echt veel werk in orchestratie heeft gestoken. De soms barok aandoende keyboards zijn alom tegenwoordig en slagen erin om vaak boven de massieve geluidsmuur van de gitaren uit te steken. Dat is trouwens niet het enige dat hoorbaar is: songs als 'She Weaves Shadows' (met een trage, Maideneske beginriff en een zéér toegankelijke structuur) of 'Decadence Becomes Me' (met aangepaste, haast jazzy breaks en opvallend veel cleane zang) zijn dermate gelaagd dat dit alles op het eerste gehoor flink chaotisch en dichtgetimmerd overkomt. Werkelijk elk potentieel gaatje is voorzien van minstens drie à vier instrumenten. 'Existentia' klinkt daardoor als een klok en komt overweldigend over, maar soms is het net iets van het goede te veel. Wanneer er immers vijf keyboardlijnen en minstens evenveel verschillende gitaren boven elkaar zitten, kan het al eens lastig zijn om door de bomen het bos nog te zien. Ronny gaat de hele tijd in duel met de andere vocalist Kjetil Nordhus, wat gelukkig de verveling netjes tegenhoudt, al dient gezegd dat dit koket duelleren soms té repetitief overkomt. Dat is een minpuntje waar de band blijkbaar niet echt over geraakt.
Waar het vorige album 'Free Fall Into Fear' vooral heel rechtdoor en grimmig overkwam, is 'Existentia' een pak ambitieuzer en bombastischer. Dat levert in ieder geval een geslaagd album op, dat zich echter links en rechts ietwat vergaloppeert.
Meer over Trail of Tears
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
