De hype rond retrothrash/black thrash lijkt wat te zijn geluwd. Een van de voorvechters van de vuile versie van thrash is Toxic Holocaust, een band die draait rond frontman Joel Grind. Het moet de man nagegeven worden: hij is nog nooit van zijn pad afgeweken en een goed bewijs daarvan vormt deze verzamelaar, die maar liefst tweeëntwintig nummers telt waarbinnen niet of nauwelijks gevarieerd wordt. Dat gezegd zijnde, blijft Toxic Holocaust nog steeds een zwaar geval van 'acquired taste' en zijn er eerlijk gezegd ook betere bands in de aanbieding.
Toxic Holocaust grijpt gretig naar de clichés van het genre en speelt er dan wat mee. Zo is de grondlaag van elke song overduidelijk thrashmetal (de polkabeats, de wild uitwaaierende en gierende melodieën annex solo's en de keffende zang), maar bevat het geheel onmiskenbaar elementen van punk (de attitude) en vroege black metal (de rauwe productie, de wat 'duistere' thematiek). Die hutsepot weet Joel Grind tot een deftig geheel te kneden en waar andere bands in hetzelfde straatje snel vervallen tot de lolbroek uithangen, blijft Toxic Holocaust al bij al erg serieus. In zoverre als de teksten ook maar enigszins serieus op te nemen zijn, natuurlijk. Het aantal keer dat een woord als 'death' opduikt, is haast niet te tellen, dus diepzinnige beslommeringen over de zin van het bestaan zijn er niet te vinden.
Het geheel raast dan ook weer aan een rotvaart voorbij, maar het grote probleem met deze groep is nog steeds dat de songs weinig te bieden hebben op het eeuwigheidswaarde-gedeelte. Alles is zo unisono, het geheel ragt maar door aan quasi dezelfde snelheid en de rauwe zang van Grind wordt na een tijd enorm eentonig. Dat er geen subtiliteit te vinden is, is een zaak, maar geen enkele song die blijft hangen is bijna een doodzonde.
Zoals het hoort, is 'From the Ashes of Destruction' een verzamelaar en hebbeding dat vooral bij de fans van deze band in de smaak zal vallen. De rest van de wereld loopt hier waarschijnlijk met een wijde boog omheen.
