Wie de recensies over 'It's All Around You' erop naleest vindt twee meningen terug: Eén: de iconen van de postrock, Tortoise, hebben hun beste album ooit gemaakt. En twee: Tortoise herhaalt zich met deze te goed geproduceerde en gelikte studioplaat. 'It's All Around You', het vijfde album van Tortoise, is inderdaad 'af'. Meer dan een jaar lang zat de band in de studio die niet alleen om op te nemen maar ook als compositie-instrument werd gebruikt. Het album links laten liggen omdat het overgeproduceerd zou zijn, is een beetje flauw. Op dit album staat inderdaad geen noot te veel of te weinig maar perfectie is voor ieders oor een streling, ook voor de meest kritische oren.
De vijf veertigers en vijftigers van Tortoise maken al 10 jaar uitgekiende indie/postrock met jazzy keyboards, een heel gamma aan gitaarpedalen (voorman Jeff Parker), een funky bas, uitstekend drumwerk (John McEntire), een zweem elektronica en – het meest karakteristieke van Tortoise – de betoverende xylofoon/vibrafoon. Die neemt samen met de gitaar de melodie op zich en ze wisselen elkaar heel het album af met verschillende of samenvallende lijntjes. Zo weeft Tortoise zwoele langzame melodieën en snelle, energetische ritmes in laagjes boven, onder en door elkaar.
Openingstrack 'It's All Around You' is zo'n up-tempo song waarvan de groovende percussie en de Rhodes-piano de luisteraar meteen stuiptrekkend achterlaten. Tortoise is zo'n band die schitterende muziek kan maken die krampen opwekt. Daar hebben ze geen zang voor nodig. In 'The Lithium Stiffs' wordt wel gezongen maar dat reikt niet verder dan een paar mooie, ijle "oohs" en "aahs" boven een zware, donkere bas. Zonder dat je er erg in hebt, evolueert deze track naar 'Crest'. Met deze song bewijst Tortoise nog maar eens dat ze de kunst verstaan om keyboardstrings, een xylofoon en een tokkelende gitaar gevoelig maar mét ballen te laten klinken. Het is een raadsel hoe ze er met zijn vijven in slagen om zo'n volle sound te creëren. 'Strech (You Are All Right)' bijvoorbeeld is een wollig geluidstapijt, aartsmoeilijk om te weven maar plezierig om je op neer te vleien en te luisteren naar de vette baslijn en de dialoog tussen vibrafoon, orgeltje en gitaar. Hier ontstaat een conversatie tussen de instrumenten waarin allerlei soorten argumenten op de (meng)tafel gegooid en er vervolgens weer afgeveegd worden. 'Unknown' is een gloeiende, donkere kolenlaag van fluisterstemmen, bas en drum waarin de melodie van gitaar of keyboard voor opflakkerende vlammetjes zorgt. En dit alles in een driekwartsmaat met fanfareachtige roffels! 'Dot/ Eyes' scheurt 'Unknown' in flarden vaneen met een onherkenbaar vervormde gitaar en hartslagbeats uit de hel. Zet de poorten van de onderwereld open en alle demonen dansen zich te pletter op deze Duystere razernij. 'On The Chin' brengt de rust weer. Het is Tortoise ten top: galmend en zoet maar nooit kleverig.
Op het einde van 'It's All Around You' volgen er enkele uitstapjes. 'By Dawn': haperend ritme, zware drones, veel reverb en een heleboel sterren. Een elektronisch klinkend nummer waarvan er in de toekomst hopelijk nog volgen. 'Five Too Many': Voortstuwend ritme, Caribische klanken en een knappe (jazz)akkoordenwissel. Afsluiter 'Salt The Skin' begint heel harmonieus en opbouwend maar ontaard in buitenissige rockchaos. Tortoise is één van de weinige bands met die bekendheid en status die toch hun eigen productie doen. Dat hoor je aan de eigenzinnige sound die ze er uit weten te persen. Dat die af en toe te gelikt klinkt moet de luisteraar er niet van weerhouden zich over te geven aan deze digitale, schone postrock-bom.
Meer over Tortoise
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
