Het is zo'n vijftig jaar geleden dat Frederick "Toots" Hibbert de deur van zijn ouderlijke woonst in Clarendon dichttrok en naar Kingston, Jamaica reisde om de historische band The Maytals uit zijn grondvesten te stampen. In 1968 zwiert hij een danshitje 'Do the Reggay' in de charts (een combinatie van r&b en trage ska) en lanceert meteen een nieuwe muziekstijl die klaar is om het groene eiland voorgoed op de wereldkaart te zetten. De invloed van Toots and the Maytals op artiesten over heel de wereld, is nu van onschatbare waarde. Vandaar dat een tribute plaat niet uit de lucht gegrepen is. Wat deze verzamelaar echter zo bijzonder maakt, is niet enkel het feit dat vele niet-reggae wereldsterren er een bijdrage aan leveren, maar dat ze dit ook doen samen mét peetvader Toots en niet enkel in diens plaats.
Deze 'True Love' is dus een gewaagd experiment. Dit leidt tot soms verrassende, geslaagde combinaties. 'Pressure Drop' uit de film 'The Harder They Come' (die de rastaleer aan de wereld openbaarde) is aan de zijde van Eric Clapton een waarlijk gelukzalige combinatie: uptempo ska waarin zowel de stem als het gitaargesoleer van Clapton zich uitstekend nestelen naast het strakke rootsritme. Ryan Adams en Jeff Beck wagen zich met verve aan een gelijkaardige cocktail, zij het dan op een iets trager niveau. Ook 'Love Gonna Walk Out of Me' met Ben Harper is een adembenemend mooie mix van reggae en soul die met een ontzettende dosis ingetogen emotie tot uiting komt. Ook meer moderne vibes van een feestband als Manu Chao blijken uitstekend te gedijen. Zowel het oorspronkelijke, karakteristieke geluid van The Maytals (met veel zang natuurlijk) als de met veel blazers ondersteunde partymuziek van deze gekke Franse bende blijken zich mooi naast mekaar te kunnen handhaven in het nummer, 'Merry Blues'. De rockers van No Doubt en de fantastische stem van frontvrouw Gwen Stefani zijn een feestelijke aanvulling bij de gospel geladen Maytals-sound. Bootsy Collins waagt zich nog een stapje verder en dompelt 'Funky Kingston' samen met The Roots onder in een waar funksoulbad. Op deze manier zet de man het met veel zang geladen rootsreggaenummer volledig naar zijn eigen hand, met een overtuigend, vernieuwend resultaat.
Snel en traag gedijen dus mooi naast mekaar. 'Never Grow Old' is nu al een klassieker. The Skatalites die na tien jaar nog eens iets met Toots uitvreten en dan nog worden versterkt door niemand minder dan U-Roy en Terry Hall: de reggaefanaat zou zich voor minder de vingers aflikken! Helaas blijken enkele andere grote artiesten minder goed te gedijen in het traditionele rastalandschap van The Maytals. Met de beste wil van de wereld, maar Keith Richards en countryartiesten als Willie Nelson of Bonnie Raitt zitten een beetje geforceerd met hun reggaebijdragen te worstelen. Vocaal mooie dubbelpartijen durven al eens te overdonderen en nogal een karaoke-achtige uitstraling te krijgen. Ook de nieuwere reggaesterren krijgen het niet altijd even gemakkelijk te verduren. Veel fans zullen het moeilijk hebben met de manier waarop Shaggy samen met Rahzel de Toots-doorbreekhit 'Bam Bam' omtoveren tot een keiharde raggakraker en ene Gentleman kan net hetzelfde verweten worden. Wat er ook van zij, producer Richard Feldman heeft zich uitstekend van zijn taak gekweten om in alle zeventien tracks de bijdragende muzikanten mooi hun eigen karakter te laten behouden. Enkel al dat moet een hels karwei geweest zijn.
Vernieuwing onder de rood-geel-groene zon: trendsetters Toots and the Maytals durven het aan om wereldberoemde artiesten uit andere muzikale hokjes te sleuren en samen met hen gloednieuwe weergaven te maken van hun eeuwenoude kaskrakers. Het prachtige initiatief blijkt, wonder boven wonder, erg mooie vruchten af te werpen. Op deze manier zullen zowel reggaefreaks als buitenstaanders een mooie kluif aan dit plaatje hebben. Prachtig op die leeftijd, toch?
Meer over Toots and the Maytals
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
