Over reggae gesproken. Het is Toots die met zijn band the Maytals in 1968 een singletje uitbracht getiteld 'Do the Reggay' en daarmee een nieuwe muziekstijl inluidde die wereldwijd furore zou maken. Het is niet verwonderlijk dat Toots tientallen, honderden navolgers heeft. Bij wijze van eerbetoon is er nu een 'True Love' verzamelaar uit waarbij artiesten vanuit erg uiteenlopende strekkingen een nummer van de grootmeester onder handen nemen (van Ryan Adams tot Ben Harper en van Keith Richards tot Eric Clapton, maar ook van reggae veteranen U-Roy, Marcia Griffiths of Bunny Wailer). Deze single, die drie songs telt, is alvast een fijn voorproevertje.
Het eerste nummer is een bewerking van 'Funky Kingston' door Bootsy Collins. Zoals verwacht kon worden, is dit vette bluesfunk, waarbij het rocksteady aspect stevig verdrukt wordt. De bruine soulstem van Bootsy leidt de verder opgeklopte, gospel achtige zang. Het nummer is echter een staaltje van ingetogen energie en toont, met een reggae pianobegeleiding aan hoe souljazz eenvoudig kan infiltreren in een rootsnummer. De nodige vocale intermezzo's waarbij de man de menigte opzweept ontbreken ook niet in deze erg strakke, maar rijk verfraaide bewerking. No Doubt gooit het, zoals verwacht, over een totaal andere boeg. Zangeres Gwen Stefani mag mooi backen achter de stem van Toots in de meer dan 25 jaar oude rootsklassieker 'Monky Man'. De vette blazerssectie die deze track inzet, noopt alvast tot dansen. De typisch oppeppende skabegeleiding heeft de groep (gelukkig) behouden. In de interpretatie van No Doubt zitten echter heel wat doordravende gitaarpartijen die dit nummer iets onheilspellender en meer gebald maken dan het origineel. Met enkele instrumentale uitschieters draaft deze versie een kleine vier minuten genadeloos voort. Gelukkig zorgt de vrolijke, polyfone zang (en de bekende tekst) voor een ontluchtend tegengewicht. Zo ontaardt dit nummer in het meest origineel gerelateerde, maar ook meest toepasselijke van de drie vertegenwoordigers op deze single. Shaggy en Rahzel doen hun ding op de in gevangenschap geschreven klassieker 'Bam Bam'. Het hoeft niet te verbazen dat hun versie een hevige ragga weergave is, maar gelukkig zorgen de vlakke beats en geen al te zware toasts voor een luchtig karakter. Bovendien roept de melodieuze stem van Rahzel toch fijne rootsgevoelens op die beter in dit nummer passen dan de diep grollende keelklanken die Shaggy in zijn woordenlitanie plaatst. De tegenpool tussen deze twee is zo groot en de muziek is er zo ondergeschikt aan gemaakt, dat deze bewerking niet echt helemaal overtuigt.
De drie nummers die deze sampler voorstelt, getuigen van een breeddenkend en creatief project waarbij eer wordt betuigd aan Toots and the Maytals. Hoewel een beetje te vrezen valt voor de homogeniteit en het echte reggae karakter van de volledige plaat, doet dit voorgerechtje toch snakken naar de muzikale uitspattingen van de artiesten op de langspeler. Het respect druipt er in elk geval van af.
Meer over Toots and the Maytals
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
