Tonetraeger is een elektronisch duo uit Düsseldorf. Zelf omschrijven ze zich echter als 'pop met een knipoog' waarin ironie en sentiment elkaar ontmoeten. Met dit tweede album proberen ze de grenzen van het elektronische genre op hun eigen manier open te breken. Benieuwd of daar ook in slagen.
'This is Not Here' gaat uitstekend van start. Ritmisch xylofoonspel, gecombineerd met warme, vervormde orgelklanken vormen de basis van openingstrack 'The Loveliness'. Deze loop wordt het hele nummer herhaald en met steeds meer klanken overladen, waardoor het geheel langzaamaan voller en imposanter gaat klinken. Bas, drum en ijle zang vallen één na één in, met trompetten als grote finale. Het bijzonder mooie resultaat bevindt zich ergens tussen de postrock van Mogwai en de elektronica van Tortoise in. Ook 'One Day Year' doet aan deze laatste band denken. Met een elektronische beat en stemsamples op verschillende toonhoogten creëren ze een knap geluid, dat niet zou misstaan als achtergrondmuziek in een hippe koffiezaak. Wie echter op basis van deze nummers oordeelt over de hele cd, heeft het maar half bij het rechte eind. De Duitsers hebben namelijk de behoefte om de luisteraar voortdurend te verrassen. Een nummer als 'Trains' bijvoorbeeld lijkt in niets van wat we tot dan gehoord hebben. Met akoestische gitaar, handengeklap en een meerstemmig, opgewekt "papapaa"-refreintje, doorspekt met elektronische geluiden, botst het nummer met het trendy karakter van de elektronische tracks en hoort eerder in de categorie 'pretentieloze pop' thuis. En dit nummer is zeker geen uitzondering. Ook bij tracks als 'I'm Ok' of 'Lovestory Letter' vinden we hetzelfde geluid terug. Pretentieloos of niet, men kan deze bijdrages niet helemaal geslaagd noemen. Het klinkt allemaal wel mooi, maar is ook zeer vrijblijvend en breekt de sfeer van de cd een beetje. Ook de stemmen van Bertelmann en Mauss kunnen niet echt overtuigen, al weten ze hun accent goed te verbergen. Zeker in combinatie met teksten als "It's so cool / that I love you" kunnen ze – de ironische knipoog ten spijt – niet overtuigen.
'This is Not Here' is een afwisselend album met enkele bijzonder knap opgebouwde nummers. Jammer genoeg zijn de popexperimenten met zang niet helemaal geslaagd te noemen, wat de sfeer van het album niet ten goede komt. Hoezeer variatie ook toegejuicht moet worden, de cd mag er niet onder gaan lijden. Vooral naar het einde van het album breken de niemendalletjes zuur op en wordt het album in de verkeerde richting gestuwd. Jammer, want er zat meer in.
Meer over Tonetraeger
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
