"Tomàn the band, songs out of the Flemish Clay", zo meldt de website van dit viertal uit de Westvlaamse polders. In 2003 werden ze alom geprezen om het veelbelovend talent, naar aanleiding van hun beperkt uitgegeven debuut 'Malin Head'. Voor 'Catching a Grizzly Bear: Lesson One' staken de mannen van tomàn de straat over in Lo-Reninge en boksten een geïmproviseerde studio in mekaar in een leegstaande boerderij. Uit de omringende kleivelden ploegden ze acht warme postrock songs bij elkaar die de jagende mens enige toelichting moet geven over het vangen van een grizzly beer.
'Catching a Grizzly Bear: Lesson One' opent meteen met één van de sterkste nummers van het album, 'Deportivo'. Een diepe, stille intro met een vliegerig achtergrondgeluid en een korte basgitaarslide bereidt nagenoeg geruisloos de sereniteit voor die dit hele album als een sluier bedekt. Als een ontluikende zon die met krachtige frisheid een onweersnacht naar de geschiedenis helpt, zetten gebroken bas- en gitaarakkoorden een open melodietje in dat de basis vormt voor de rest van het nummer. Warme Rhodes-akkoorden en nadien een strak drumritme vervoegen de melodie en drijven ze in de richting van een meer euforisch middengedeelte van het nummer. Distortion op de gitaren en krachtige begeleiding op de cimbalen doen het nummer naar een climax evolueren, die evenwel blijft drijven op de warmte van de beginmelodie en dan afsluit in de sereniteit van het begin. Na deze eerste stemloze track krijgen we in 'Also for Example' de intieme stem van gitarist Wouter, die als een rustige rots de branding van de aanzwellende gitaren weerstaat en beklijvend het bedaarde ritme, fantastisch in zijn eenvoud, omarmt. Dezelfde sfeer vinden we ook terug in 'Boston', een al even eenvoudige song. Geruggesteund door een oerdegelijke bas- en ritmelijn, met enkel een wat scheve vioolpartij en dito ijle achtergrondzangen die een perfectiehonger niet kunnen stillen, hoort dit bij de sterkere nummers van het album. De overige songs bulken van gelijkaardige gitaartokkels, rustige drumpartijen afgewisseld met vleugjes elektronica en een occasionele piano- of synthesizerbegeleiding die de test met gevestigde postrockwaarden als de Portables, Karate of Mogwai kan weerstaan.
De professionele klank van dit album doet niets vermoeden over de eenvoudige manier waarop het (album) is opgenomen. Wellicht zit de mixing van Jürgen De Blonde (Portables) hier voor iets tussen. Alle nummers zijn eenvoudig maar evenwichtig en vormen een proper geheel dat mag gehoord worden. Het doet nu alvast al halsreikend uitkijken naar nog meer lessen in het vangen van grizzlyberen!
Meer over tomàn
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
