Tom Verlaine. Television. Het zijn namen die onlosmakelijk verbonden zijn met de New Yorkse punkscene van de late jaren zeventig. Toch bracht Television niet het toen gebruikelijke "1-2-3-4!"-akkoordengeram. Integendeel weefde frontman Verlaine (gitarist-zanger, in die volgorde) ingenieuze snaartapijten die, van op een afstand bekeken, wel tot de mooiste gitaarwerken van de voorbije eeuw kunnen gerekend worden. Verlaine heeft het na het duizelingwekkende Television-debuut 'Marquee Moon' (1977) echter niet gemakkelijk gehad: deze eerste plaat was meteen ook hun grootste meesterwerk en wat de groep of de frontman op zijn eentje daarna ook verrichtte, nooit werd het niveau van dat eerste album opnieuw behaald. Nu is er Verlaines eerste vocale soloalbum in 16 (!) jaar en hoewel het (zoals te verwachten viel van een pop-/rockartiest op relatieve leeftijd) die legendarische voorganger niet van de kaart blaast, is deze 'Songs and Other Things' een machtig werkstuk geworden dat de geschiedenis van haar schepper eer aandoet.
Wat meteen opvalt, is dat Verlaine's stem met het ouder worden steeds meer op de nasale bariton van Lou Reed begint te lijken, evenwel met een bereik van meer dan één octaaf. In 'Heavenly Charm' houdt Verlaine een nonchalant parlando aan en deze song kan, in combinatie met de instrumentale opener 'A Parade in Littleton', de luisteraar op het verkeerde been zetten: is dit nu een comebackplaat of de zoveelste release van een gearriveerde, zelfvoldane artiest die enkel nog muziek opneemt en uitbrengt ter streling van zijn eigen ego? Vanaf de drumintro van het schitterende 'Orbit' wordt echter langzaamaan duidelijk waar het Verlaine om gaat: hij heeft inderdaad niet de wil iets te bewijzen, maar dwingt de luisteraar tot het volgen van zíjn tempo door haar/hem op subtiele wijze te verleiden met elegante haken in deze slepende, dreigende song. De onverhoeds sterke nummers op deze cd, zoals het bijtende 'Nice Actress' en het in al zijn eenvoud geniale 'Shingaling', zijn echter niet de grootste troef van 'Songs and Other Things'. Net zoals op het Television-meesterwerk 'Marquee Moon' zijn vooral de gitaarpartijen absoluut verbazingwekkend: Verlaine is nog steeds (en misschien zelfs nog meer dan vroeger) een meester die zijn spel volledig ten dienste stelt van de song, maar de sobere partijen en de zeldzame, ingehouden solo's op zo'n verfijnde manier weet te brengen dat ze haast in het oor van de luisteraar worden gebrand. Het is bijna onmogelijk om een secundaire activiteit vol te houden eens dit album is gestart, iets wat zéér weinig platen gegeven is.
'Songs and Other Things' is een must-have voor iedereen die ooit van Television heeft gehouden, maar kan eveneens moeiteloos dienst doen als een introductie tot zijn werk. Natuurlijk heeft het wel 16 jaar geduurd voor deze plaat er tenslotte is gekomen en zal het misschien opnieuw zo lang duren voor er een nieuwe verschijnt (Verlaine brengt naar eigen zeggen liever én regelmatiger instrumentale albums uit), maar het is aan weinig artiesten op hun zogeheten retour gegeven om nog een plaat van dit kaliber uit te brengen.
Meer over Tom Verlaine
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
