Duitsers worden nogal snel veréénzelvigd met worsten en bier maar voor wie een beetje met een open oor rondloopt is dit cliché al lang verleden tijd. Tied and Tickled Trio, Lali Puna, Kammerflimmer Kollektief,... het zijn stuk voor stuk ambassadeurs van de elektronische muziek die vanuit het oosten naar onze contreien komen waaien . Zo is ook To Rococo voor een ruim publiek reeds een bekend uithangbord.
Hun nieuwe album ligt in het verlengde van hun vorige werk; minimale elektronische soundscapes die walsend een evenwicht trachten te vinden met akoestisch drum- en gitaarwerk. Maar omdat computers moderniseren is de klank hoorbaar zuiverder en er waait een frisse bries doorheen de puntige liedjes van 'Hotel Morgen'. Beheersing en controle zijn kernbegrippen in de kleine, fijn afgewerkte elektronica gehelen die To Rococo Rot tot stand brengt. Een diepe basklank, een frivool gitaarlijntje, elektronisch gekraak en scherp drumwerk zijn de bouwstenen van opgewekte liedjes die namen dragen waarvan de betekenis onduidelijk blijft. Het is breekbare elektronica, kristalhelder en uitsluitend gericht op melodie. Bij dit viertal is de drang niet aanwezig om tandenknarsend een powerbook over zijn toeren te drijven en dat siert. Als er een bepaald geluid wordt aangewend dan gebeurt dat steeds om de muziek zachtjes het oor te laten binnenglijden en zo de hersenen achteraan even te kietelen. Dat maakt van 'Hotel Morgen' natuurlijk een opgeboend plaatje dat klinkt alsof iemand er over zou kunnen uitglijden. Werkt dat vervelend? De mechanische precisie waarmee alles in elkaar schuift en de manier waarop de nummers uitdijend groeien zijn op zich al redenen genoeg om To Rococo Rot een nieuwe ambtstermijn aan te bieden als uithangbord voor Duitse elektronische muziek.
Meer over To Rococo Rot
Verder bij Kwadratuur
