Tineke Postma lijkt goed op weg te zijn. Haar eerste album 'First Avenue' werd lovend ontvangen en ook bij het verschijnen van haar tweede cd, 'For the Rythm', zijn links en rechts zeer positieve geluiden te horen. De Friese saxofoniste zou door haar instrument zingen volgens sommigen en heeft een zeldzame controle en een buitengewone zeggingskracht volgens anderen. Het een en ander wordt handig gestroomlijnd op haar website, waar haar voormalige leermeester Chris Potter zijn waardering alvast niet onder stoelen en banken schuift. De presentatie mag er kortom zijn, maar dan is er de muziek.
De biografie van Postma is indrukwekkend. Al op jonge leeftijd speelde ze fluit, piano en saxofoon en later studeerde ze niet bij de minsten. Onder andere Dave Liebman heeft zijn kennis op haar overgedragen. Postma komt dus goed beslagen ten ijs en dat horen we. Er is een zeer degelijke muzikant aan het woord die weloverwogen keuzes maakt, uitgebalanceerde composities schrijft en het ook niet schuwt om zowel te putten uit het rijke verleden als uit de hedendaagse stromingen in de jazz. Haar lyrische geluid wordt bijgestaan door de Herby Hancock-achtige piano van Rob van Bavel. De alles behalve onbekende Terri Lyne Carrington voorziet de muziek van rustige loungeritmes en de zoete klanken uit de gitaren van Edoardo Righini maken de dromerige sound van het kwintet af. Postma is zeer bedreven in het schrijven van prachtige harmonieën en heeft het zelfs niet moeilijk om invloeden uit de recente dansbare jazz als die van Saint Germain en Erik Truffaz hierin te betrekken. Nergens is er iets op aan te merken. Technisch is het zeer verzorgd en ook wat de composities betreft, zijn er geen klachten. En zo oordelen er meer. De blijkbaar zeer voortvarende verkoopcijfers zeggen in deze genoeg. Maar dit succes wijst wellicht, en helaas, ook op iets anders: de cd is weinig avontuurlijk. Het afgeronde geluid uit de sax, de zwijmelende melodieën, de up-tempo uitvoering van 'Summersong' en de vrolijke beat in de titeltrack 'For the Rhythm' zijn voorspelbaar. Goed uitgevoerd, maar voorspelbaar. Dat maakt dat deze cd voor een ruim publiek zeer toegankelijk is, maar dat er wat weinig muzikaal avontuur staat tegenover de lof die Postma ontvangt.
De muziek van Tineke Postma mag dan wel een geslaagde variatie op een iets te bekend thema zijn, er is één ding dat zeer voor Postma en haar groep spreekt: spelplezier. Wie 'For the Rythm' beluistert, zal zeer enthousiaste musici horen die in hun muziek geloven. Het kwintet laat zich geregeld meevoeren op de melancholische golven van de composities en stijgt zo even uit boven de brave voortkabbelende muziek. Dit is bijvoorbeeld het geval op de eerste track, 'Summersong'. Het schoolse is er daar voor een moment vanaf. Helaas is dit niet het hele album lang het geval.
Meer over Tineke Postma
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
