De Nederlandse DJ Tiësto is door tal van internationale vakbladen verkozen als beste draaitafelkunstenaar ter wereld: een titel die allicht veel sporen nalaat. De man is alom gekend om zijn combinatie van diep bezwerende tranceritmen met luchtige en opgewekte climaxen die tegelijkertijd commercieel gevoelige is. Het is dus een beetje het hart vasthouden voor de muzikale inhoud van dit langverwachte debuut van Tiësto (waaraan wel tal van mixplaten zijn voorafgegaan).
Hoewel de weldoordachte trancehit 'Traffic' allicht al velen zal bekoord / gestoord hebben (met zijn vlakke 4/4 beat die met diepgelaagde elektronica op- en afbouwt maar ook mooi de razende drukte van een autosnelweg benadert en zo zijn naam alle eer aandoet), blijkt de man toch ook op meerdere terreinen goed thuis te zijn. Opener en introductie 'Forever Today' begint met een heus filmisch epos dat met een klassiek orkest de komende dramatiek van deze schijf lijkt aan te kondigen. De beelden zijn er vrij bij te denken. Drie minuten later barst de beatbom echter los en scheurt dit diepe trancenummer doorheen onderliggende tunnels in de gehoorgang. Nog geen drie minuten later openbaart een luchtige synthesizermelodie het feitelijke nummer, kruipt in de dansschoenen en doet het hoofd op hol slaan. Zo is de eerste van de 10 tracks op deze plaat alvast een dijk van een opbouwende serenade. Het platvloerse, tweede beatnummer 'Love Comes Again' is, net als 'Traffic' leuk voor de commerciële dancefreaks, maar ook niet veel meer. De zang van kompaan-dj BT is niet meteen dé toegevoegde waarde. Een mooi uitgeholde diepgang met zweverige, polyfone synths, wat oppeppende beats en een opbouwende verhaallijn kleuren deze nummers rijkelijk in. Echte muzikale hoogstandjes zijn ze echter niet. Nochtans heeft 'Just Be' wel wat meer noten op zijn zang. 'Sweet Misery' is een zweverige track waarbij Joanne Lloyd met haar loepzuivere stem de luisteraar mee tot ijle hoogten leidt. Samen met de downtempo elektronica bloeit dit nummer open tot een heerlijke zonsopgang. De door Aqualung ingezongen, digitale ballade 'UR' volgt diezelfde aangenaam relaxte trend. Deze nummers breken de verder nogal doordravende drive van deze cd. Zo houdt 'Just Be' mooi het midden tussen opgeklopte dansvloertrance en muzikale rust en diepgang. Afsluiter 'Adagio for Strings' is een bewerking van de klassieke symfonie van Samuel Barber en werd door William Orbit eerder al eens door de mangelmolen gehaald, maar maakt de cirkel naar de klassieke intro van de plaat wel mooi rond.
'Just Be' is een afwisselend meesterwerkje. Dj Tiësto heeft de combinatie van commercie en muzikale diepgang prima weten te verwoorden. De man zou zijn naam als topdj niet waardig zijn, moest hij beide niet op vakkundige wijze weten te vermengen, waarvan akte. Just be.
Meer over Tiësto
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
