Thyrfing een Vikingmetalband noemen, zou de heren onrecht aandoen. Het is waar dat ten tijde van de eerste schijven (het zelfgetitelde debuut en zeker 'Valdr Galga'), de muziek nog iets te zeer gedrenkt was in de glorieuze 'verover en drink bier'-teneur, maar sinds 'Vansinnesvisor' is er behoorlijk wat verschoven bij deze jongens. De grauwe en soms beklemmende sfeer die zijn intrede deed en geperfectioneerd werd op ''Farsotstider' werd nog verder gezet op 'Hels Vite', de nieuwe plaat. Wat meer is, met het aantrekken van een nieuwe zanger en de composities die deze keer werden gepend, staat Thyrfing sterk, zéér sterk.
Weinig tot geen uptempo gedonder bij Thyrfing, maar daar staat tegenover dat dit een band is die gehoord moet worden en wiens composities tijd moeten krijgen om door te dringen. Eens dat gelukt is, ontdekt een luisteraar pas echt de ware pracht van Thyrfing. Dankzij de toevoeging van Jens Rydén (ex-Naglfar) als nieuwe zanger klinkt Thyrfing trouwens behoorlijk ziek. Zijn gifstrot weet immers als geen ander de grauwheid en de mistroostigheid vorm te geven, al helpt het sferische toetsenwerk daar zeker en vast ook een handje in. Maar uiteraard zijn het vooral de gitaren die het mooie (hoewel...) weer maken. De composities zijn slepend en vooral gecentreerd rond trage tempi, met een kleine uitstap richting sneller. Op twee songs na ('Isolation' en 'Becoming The Eye') is alles trouwens in een variant van het oud-Zweeds gezongen, wat de authenticiteit ten goede komt. Vooral 'Griftefrid' is een knaller van een song, compleet met memorabele en soms griezelig klinkende riffpartijen, solide drumwerk, toetsen die een welhaast apocalyptische sfeer scheppen en een Rydén in grote vorm. Dat einde-van-de-wereld-sfeertje is kenmerkend voor het hele album, wat niet verwonderlijk is aangezien alles draait rond de hel. 'Hels Vite' is immers de originele vorm van 'Helvete' wat letterlijk de hel betekent. Afsluiter 'Tre Vintrar – Tva Solar' begint trouwens met een macaber stukje piano en akoestische gitaar en laat de luisteraar wezenloos en ontredderd achter.
Thyrfing blijft album na album groeien en dat valt enkel toe te juichen. Niet alleen is 'Hels Vite' een mooi staaltje sfeervolle (haast doomachtige) metal, maar eveneens een apocalyptisch beeld van de krochten der hel. Hij had al in de platenspeler moeten zitten.
Meer over Thyrfing
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
