Thomas Adès is een wonderboy onder de Britse componisten: op amper dertigjarige leeftijd heeft hij al een indrukwekkende carrière. Vooral met 'Asylum' heeft hij zich defintief een naam verworven onder de internationaal gereputeerde componisten. Zo is het dan niet verwonderlijk dat Adès samen met vijf andere componisten van Kurt Masur de opdracht kreeg om een werk te schrijven voor de New York Philharmonic met als thema 'messages for the millenium'. Hiervoor heeft Adès teksten gekozen uit 'La Guerra' van Mateo Flecha en uit de Maya boeken van Chilam Balam. Hieruit blijkt een dubbele fascinatie: enerzijds de vooruitgang en de nieuwe mogelijkheden die in Amerika zijn gerealiseerd en anderzijds het geweld en de terreur die dat soms met zich meebracht zoals bijvoorbeeld het lot van de Maya-indianen of minder lang geleden het lot van de zwarte bevolking.
De muziek van Adès kenmerkt zich door een sterke gelaagdheid wat soms de indruk geeft dat er verschillende composities tegelijkertijd gespeeld worden. Vooral het orkestratietalent van Adès maakt deze gelaagdheid bijzonder geslaagd. Zijn orkestratie is helder en duidelijk maar evenzeer feëriek en vol verbeelding. Wat dat betreft is het eigenlijk jammer dat er niet meer grote orkestwerken zijn opgenomen. De rode draad van deze cd is namelijk het vocale werk van Thomas Adès: van solo-zang in kamermuziekverband tot koorwerk al dan niet met orkest. Een opvallende evolutie in Adès' stijl is dat deze steeds meer consonante, zelfs tonale invloeden vertoont. Daar waar in zijn vroege werken bijvoorbeeld 'Fool's Rhymes' een atonale schrijfwijze overheerst, is er in de recente werken een ongegeneerd grijpen naar drieklanken vast te stellen, bijvoorbeeld in het charmante 'Fayrfax Carol'.
Maar ongeacht van de dissonantiegraad van Adès' werk is het opvallend dat deze man een natuurlijke begaafdheid heeft: telkens weet hij de juiste toon te treffen en is de timing meer dan geslaagd. Ook is hij voldoende soepel om andere stijlen aan te raken of te suggeren. Zo lijkt 'The Lover in Winter' voor contratenor en piano een oude, bijna middeleeuwse sfeer op te roepen terwijl 'Life Story' voor sopraan en drie instrumenten flirt met een melancholische jazz-achtige sfeer. En dan is het onvermijdelijk om het aandeel van de uitzonderlijk geslaagde uitvoeringen niet te vermelden. Claron McFadden is meesterlijk in 'Life Story', het Composers Ensemble presteert schitterend, zowel qua intonatie als muzikaal, de uitvoeringen door Polyphony onder leiding van Stephen Layton zijn zeer sfeervol om de meest markante zaken te vernoemen. Uiteraard zijn de uitvoeringen onder leiding van de componist zeer geslaagd, hoewel, niet elke componist is een goede dirigent. Maar de wonderboy Adès is dat wel en daardoor munten zijn uitvoeringen uit in transparantie en duidelijkheid.
Meer over Thomas Adès
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
