De award voor mooiste groepsnaam mogen deze Nederlanders alvast in de wacht slepen. Ook het albumtitel van hun tweede plaat verdient gerust een beloning voor zijn originaliteit. Er worden bij het goochelen met zo'n terminologie worden vanzelfsprekend hoge verwachtingen opgeroepen. Het moet gezegd worden: die worden hier zeker ingelost.
Met 'Come on All' kruipt de band tergend de gehoorgang van de luisteraar binnen. Vanaf de eerste ingetogen, slepende gitaartonen openbaart zich immers een intens geluidsspektakel. Hierbij worden vooral het spel van gitaar en viool (annex keyboards) ten volle benut om een schilderend, vaak zelfs psychedelisch geluidslandschap open te vouwen. De zweverige rockmuziek die dit vijftal maakt, is niet geheel vernieuwend, maar bulkt wel van frisse ideeën en leuke, op- en neerdeinende songstructuren. Hoewel het tempo er aardig wordt ingehouden, gaat This Beautiful Mess toch nergens overhaast te werk, waardoor de 11 nummers van deze cd lekker lang uitgetrokken (lees: rustgevend) overkomen. Doordat de teksten vaak wanhopige weeklachten of paniekerige gedachtegangen verwoorden, wordt aardig op het emotionele karakter van de muziek ingespeeld. Spijtig genoeg komt de sterk naar voren getrokken zang van frontman Arjen Van Wijk af en toe nogal ruw en geforceerd over en contrasteert daarmee regelmatig met het verder toedekkend muziekkader. Doordat keyboardspeelster Lydia Wever met haar zachte stem zich daar regelmatig voorzichtig doorheen weeft, wordt dit euvel gelukkig wel enigszins verborgen. Toch moet 'Temper the Wind to the Shorn Lamb' het vooral hebben van haar rijkelijk uitgesponnen, instrumentale momenten. Dat die vaak vrij voorspelbaar eenvoudig zijn (zoals vreemd genoeg bij de single 'Don't go There' het geval is), is niet echt problematisch. De uitmuntende spanningsvelden die langzaam worden opgebouwd en uitmonden in rijk gevulde, warme climaxen zijn immers een streling voor het oor. Hoewel de totaalproductie van deze plaat zelfs nog iets voller en warmer had mogen zijn, is de sfeer die ze brengt toch strelend zacht. Dat wordt nog meer beklemtoond in enkele erg ingetogen nummers zoals het fluisterende 'Avignon'. Dit verklaart meteen ook waarom in het bijgevoegde persbericht ook helaas gewag wordt gemaakt van zowel de band Coldplay als Radiohead. De muziek van This Beautiful Mess kadert zich inderdaad in hetzelfde universum, maar de band speelt toch met een mooi eigen geluid. Het is daarom wat ongelukkig om op deze 2 namen te teren, aangezien vandaag de dag zowat alle zweverige rockgroepen hiermee uitpakken.
'Temper the Wind to the Shorn Lamb' is een titel die volledig haar lading dekt. "Muziek voor gevoelige zielen", zeg maar. Bij This Beautiful Mess zit het gevoel ook geheel goed, erg goed zelfs.
Meer over This Beautiful Mess
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
