Voor de bonte Antwerpse smeltkroesmuzikanten Think of One is Marokko geen onbekend terrein. In 1998, 2000 en 2002 verschenen al vruchten van hun samenwerkingsverband met Marokkaanse muzikanten onder de noemer Marrakech Emballages Ensemble. Op het eerste zicht lijkt 'Camping Shaâbi' dan vooral meer van hetzelfde te bieden - terug een plaat met veel Marokkaanse klanken na een uitgebreide uitstap naar Brazilië -. Maar Shaâbi is op zich, in tegenstelling tot de traditionele muziekstijlen gnawa en houara waar de heren zich eerder mee amuseerden, een populair, wat 'vuiler' genre met onder andere westerse invloeden. Niet dat Think of One de cultus van orde of zuiverheid aanhangt.
De groep kreeg in 2004 de BBC Award for World Music in de categorie 'Boundary Crossing'. Dit is heel toepasselijk: naast Marokkaanse geluiden is er op 'Camping Shaâbi' inspiratie uit hiphop ('Oppressor'), metal ('Hamdushi Five'), reggae ('Mon Verre Revient'), jazz ('Sharia Orabi') en allerlei andere muzikale oorden te horen. Doe daarbij nog een mengeling van talen (Frans, Nederlands, Arabisch, Engels en Antwerps) en een myriade aan bezettingen en het resultaat is een mengelmoes waarin nog moeilijk te onderscheiden valt wat oorspronkelijk waar thuishoorde.
Zo begint 'J'étais Jetée' met een koppig speelgoedsynthesizerriffje waarop Marokkaanse percussie invalt, en een zangdialoog tussen frontman David Bovée en de dames van Laïs aangevat wordt. Een vage soep van echogeluiden met een viool onderbreken de cadans, waarna enkele Marokkaanse vrouwen de leadzang overnemen. Nog wat later doet de befaamde blazerssectie van Think of One haar intrede. Na weer een kort intermezzo, deze keer van Laïs, schakelen de Marokkaanse zangeressen een versnelling hoger. Eerder geïntroduceerde motieven en flarden worden hier gestapeld, gemengd, afgewisseld en gevarieerd, terwijl er op de achtergrond voortdurend te veel gebeurt om op te noemen.
Deze voorliefde voor weinig overzichtelijke structuren overheerst op het album. Doorslaggevend voor de onvoorziene wendingen in de nummers lijkt wat op elk moment de leukste slag aan het muzikale roer is. Hierdoor slaagt Think of One erin dansbare, feestelijke muziek te maken die tegelijkertijd allerlei interessante verrassingen in petto heeft voor de oplettende luisteraar. Anderzijds levert het erg drukke resultaten op die nogal zwaar kunnen gaan wegen. 'Sharia Orabi' is een van de zeldzame nummers zonder dominante percussie. In dit nummer krijgen we weer een heel andere incarnatie van Think of One te horen: een orgeltje en een vibrafoon leggen eerst een klanktapijtje met hier en daar een kleine tokkel op een gitaarsnaar. Na deze lange inleiding komen de blazers op kousenvoetjes ingeschoven. Daarmee is tegen de helft van de nummer het pad geëffend voor de fata morgana's die zangeres Ghalia Benali oproept met haar subtiele zang. Dit ietwat droevige maar niettemin dynamische liedje brengt een oase van rust op een dus toch niet unaniem drukke plaat.
Eigenlijk is er geen beginnen aan 'Camping Shaâbi' te beschrijven: op elk moment kan een plotse harmonische verschuiving opduiken na een minutenlang plateau, het ritme helemaal omgegooid worden of eender welke medespeler in- of uitvallen. Het staat buiten kijf dat deze polymorfe, weinig conforme composities één en al ingegeven zijn door wat de makers muzikaal interessant lijkt. Chaotische maar feestelijke kunst.
Meer over Think of One
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
