Thin Line Men is een Belgisch elektrorockgezelschap uit Oostende rond de broers Patrick en Kristof Kimpe. Een groep die er niet vies van is de handen uit de mouwen te steken, zo blijkt: teksten en muziek schrijven, zelf mixen en producen, website en artwork opmaken, alles doen de Kimpes zelf. Ambitieus zijn ze dus wel, maar origineel al wat minder. De mix van psychedelische rock en elektronische invloeden op hun debuut 'Hitchhiker' is weinig vernieuwend en gaat vrij snel vervelen.
Opener 'Stealing from the Poor' toont meteen de sterke en zwakke punten van Thin Line Men. Elektronische, zwevende synths worden perfect vermengd met jankende gitaarhalen en langgerekte stempartijen, en de borrelende elektronica en originele drums zorgen voor een welkome afwisseling. Een goede combinatie van elektronica en rock dus, door een groep die hecht speelt , maar toch klinkt het geheel vrij vlak. Dat kan worden verklaard door de eigen productie: als je alles zelf doet kan je moeilijk verwachten dat je album als de nieuwe Neptunes klinkt. Wat meer afwisseling in het geluid ware welkom geweest: de stem van zanger Patrick Kimpe is op zo goed als elk nummer op dezelfde manier vervormd en klinkt daardoor al snel afgezaagd. Het lijkt wel een weinig geslaagde poging om de groep wat minder Brits te doen klinken. 'You're a Big Grown-up Now' of 'Come Together' (een soort Beatles-cover) klinken als pure Oasis (huilende gitaren, zagerige, langgerekte stem) en 'Lost Souls' doet denken aan de Oosters geïnspireerde rock van Kula Shaker. 'Drowner' is met zijn zware, overstuurde synthesizerbas dan weer een flauw afkooksel van new wave-diva Anne Clark. Geen onaardig lijstje muzikale helden, maar het is jammer dat ze Thin Line Men's eigen sound wat lijken te verdringen. Maar het kan ook anders: 'When the Boys Will Be Girls' is pure psychedelica, maar dan met spaarzame elektronische accenten en originele drumgeluiden, waardoor het ineens weer fris en anders klinkt.
Jammer genoeg is het nummer een van de weinige uitzonderingen die de plaat in haar geheel niet kunnen redden. Hun mix van psychedelica en elektronica klinkt homogeen, maar niet bijster origineel; de invloeden krijgen nog te vaak de bovenhand op een eigen sound. De Kimpes verdienen krediet voor het feit dat ze werkelijk alles zelf deden, maar dat is dan ook te merken in het eindresultaat. Met een goede producer en wat meer variatie kan Thin Line Men echter een groep worden om in het oog te houden.
Meer over Thin Line Men
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
