Er is een grote kans dat liefhebbers van mainstream gitaarrock die hun leeftijd met een 3 begint, nog teksten als “Happy people have no stories”, “Going Nowhere” of “Diane” meegebruld hebben. Het Ierse Therapy? scoorde in de jaren ’90 immers hit na hit in de alternatieve lijsten en hoorde thuis op de playlist van elke zichzelf respecterende fuif. Helaas doofde na een tiental gloriejaren het vuur wat uit, waardoor rechterhand Martin McCarrick het strijdveld verliet. Zonder verder nog echt op te vallen, is Therapy? als trio blijven doorgaan. Anno 2012 en met het dertiende studioalbum lijkt de band nu klaar om voorgoed komaf te maken met het verleden.
Met ‘A Brief Crack of Light’ staan de Ieren rotsvast in het hier en nu. De viering van het twintigjarig bestaan met een concertreeks en live dubbelaar ‘best of’ hitjes is uitgedoofd en nu is het duidelijk tijd voor een nieuw hoofdstuk. Weg meezingers, weg opgewekte gitaarriffs of stadionvullende wall of sound echo’s: deze plaat is een eerder ruwe, energieke brok artrock vol pit en punch en met nauwelijks enige betekenis op gebied van singles.
Therapy? weet inmiddels goed genoeg hoe hits te schrijven. Het feit dat dit hier niet gebeurt, geeft deze nieuwe geboorte aardig wat geloofwaardigheid. Hoekige, stuwende gitaar- en baslijnen en frontman Cairns die niet meer tot meezingen dwingt, maar eerder tot energiek roepen en tieren over gaat: het lijkt wel of dit drietal inspiratie bij Fugazi gevonden heeft. Weg met de afgevijlde popmuziek dus. ‘Plague Bell’ is met zijn doorrollende riffs en dwarsliggend gitaarspel een stevige mep in het aangezicht van de oude fans.
Opvallend ook is dat een van de hoogtepunten van dit album een instrumentale song is. ‘Marlow’ goochelt met een luide bas, wauwelende gitaren en een mathematische, psychedelische structuur. Maar vooral het erg rauwe, ongepolijste karakter ervan valt op, alsof het nummer in een garage werd opgenomen tijdens een wilde jam.
Dat geldt overigens voor heel dit album, dat met zijn tien songs nauwelijks een minpuntje kent. ‘A Brief Crack of Light’ klinkt heerlijk ruw en wild, ademt een keurige rock en roll spirit uit en laat toch ook ruimte voor de nodige spielereitjes. Een onverwijld hoogtepunt is het door een grollende dubbas voortgeduwde ‘Get Your Dead Hands off My Shoulder’, waarmee Therapy? nog eens duidelijk maakt dat het tijd is voor een nieuw leven (“time speaks up, I get older. Get your dead hands off my shoulder”).
Het is weinig bands gegeven een succesvol verleden achter zich te laten. De lokroep naar geld verdienen blijkt soms erg aanlokkelijk. Toch kiezen deze drie heren duidelijk de weg van vernieuwing en creativiteit: een pad dat muzikale excessen uit het verleden gerust evenaart, al is het op een voor het grote publiek minder opvallende manier.
